Filmy o superbohaterach to podstawowy gatunek. W dzisiejszych czasach to po prostu fakt. Oczywiście, gdy wszyscy główni bohaterowie Marvela i DC byli w centrum uwagi, było tylko kwestią czasu, zanim bardziej drugorzędne, antybohateryczne i wręcz nikczemne postacie miały szansę zabłysnąć. Co prowadzi nas do kinowego debiutu jednego z największych wrogów Spider-Mana, VENOM. 

Eddie Brock (Tom Hardy) ma pecha, były reporter, który stracił karierę, swoją wiarygodność, a nawet swoją dziewczynę Anne Weying (Michelle Williams) po tym, jak wykorzystał poufne informacje, które zabrał Anne, aby skonfrontować się z dyrektorem farmaceutycznym Life Foundation, Carltonem Drake ( Riz Ahmed). Ale kiedy zostaje skonfrontowany przez jednego z naukowców Drake'a, dr Dorę Skirth (Jenny Slate), że The Life Foundation eksperymentuje na ludziach z obcymi organizmami zwanymi `` symbiotami '', jego próba znalezienia prawdy i uczynienia dobra doprowadziła go do zarażenia pozaziemskimi organizmami nazywany Venom. Teraz połączeni razem, muszą odeprzeć zbirów Drake'a, chronić jego bliskich i powstrzymać złowrogie zagrożenie z innego świata.

Jad jest interesujący w próbach ustalenia postaci Venoma i Eddiego Brocka jako solowego aktora oddzielonego od jego pochodzenia w Spider-Manie, w każdym znaczeniu tego słowa. Oczywiście Venom miał na swoim koncie wiele głównych serii, z których najbardziej widoczne były lata 1990-te. W tym aspekcie to działa, ale tak jak w przypadku wielu rzeczy w tym filmie, mogło być lepiej. Bez zbytniego zepsucia, jest więcej niż kilka zabawnych pisanek i zapowiedź historii i postaci z komiksów, które mogą potencjalnie zostać wykorzystane w sequelu.

Więc ma sens tylko to, że film ma również dziwne uczucie deja vu jak na komedie z lat 1990 Maska i Faceci w czerni. W reżyserii Zombieland's Ruben Fleischer, nie powinno dziwić, że istnieje połączenie akcji i komedii, choć niestety nie jest tak dużo krwawych splatsticków z powodu oceny. Zwłaszcza jeśli chodzi o postępowanie z Eddiem Brockiem. Tom Hardy gra Eddiego jako dość poważnego reportera z kodeksem moralnym na początku, który przekształca się w niezręcznego szaleńca, jak skrzyżowanie Charliego Daya i Jima Carreya, gdy radzi sobie z wiązaniem się z Venomem i wszystkimi efektami ubocznymi, które towarzyszą to. Łącznie z rozmową ze sobą, jedzeniem żywego homara i poruszaniem się wbrew jego woli w slapstickowy sposób. Po części działa, ale wiele razy wydaje się nieco dziwne.

Niestety dla fanów horroru, film jest bardziej zgodny z typowym filmem o superbohaterach niż z zastawami Davida Cronenberga. Co jest raczej rozczarowujące, ponieważ postać i zwiastuny nawiązywały do ​​tego, że schodząc na ścieżkę bardziej obciążoną horrorem cielesnym, Eddie dostosowuje się do obcego infekującego jego ciało. Główna historia dobrze radzi sobie z adaptacją po pierwszych solowych biegach Venoma, ale każdemu raczej brakuje głębi. Carlton Drake jest bardziej antagonistą jako urządzeniem niż naprawdę zapadającym w pamięć złoczyńcą. Jest multimiliarderem, utylitarnym złym facetem, który chce ocalić świat bez względu na koszty, co niestety jest w tym momencie trochę stereotypem. To prawda, ma kilka scen uprzejmości, które nadają mu niemal klimat Hanka Scorpio, co było zabawne, ale tak naprawdę nie pasowało do jego postaci. Była Eddiego, Anne Weying, ma swoje chwile i czuje się usprawiedliwiona w swoich działaniach i motywacjach, ale naprawdę powinna silniej reagować na szaleństwo wokół niej i angażowanie jej byłego chłopaka.

Interesujące było uczynienie z symbionta Venoma postacią samą w sobie, zwłaszcza że Tom Hardy również głosił obcą. W komiksach symbiont zwykle nie miał dialogu, ale tutaj dobrze jest mieć tam iz powrotem. Niestety, charakterystyka jadu jest raczej pusta. Pomiędzy nim a Eddiem nie ma wiele narastania, a jego motywacja szybko zmienia się z nikczemnej, anty-heroicznej, do heroicznej z bardzo niewielkim uzasadnieniem.

Jeśli jesteś fanem efektów specjalnych i walk potworów, to jest to film dla Ciebie. Venom wykorzystujący swoją potworną, prawdziwą formę przeciwko najemnikom, drużynom SWAT, a ostatecznie innym złoczyńcom związanym z symbiontem, tworzy zabawne elementy akcji. Obejrzenie filmu w 4DX z ruchomymi siedzeniami i innymi FX zdecydowanie poprawiło wrażenia bezmyślnej zabawy. A efekty użyte w Venom i symbiotach, choć prawie całkowicie CGI, były całkiem nieźle wykonane i płynnie płynęły, gdy Eddie przełączał się między formami. Niestety, nie spodziewaj się zbyt wiele gore, ponieważ film ma ocenę PG-13. Chociaż jest więcej niż kilka zabójstw i potwornych czynów, które przesuwają ocenę do granic możliwości.

Ogólnie rzecz biorąc, chociaż jest to raczej banalne i typowe dla głównego nurtu super filmu, Jad ma kilka fajnych potworów, brutalną akcję i potencjał do większego wzrostu. Jeśli masz ochotę na coś bardziej zbliżonego do horroru z filmu klasy B. Jad czy jesteś objęty.

Jad jest w kinach od 5 października.