Droga do kręcenia filmów zaczęła się wcześnie dla scenarzysty, reżysera i czasami aktora Dutcha Maricha i, co dziwne, wszystko zaczęło się w zakładzie fryzjerskim.

Był dość młody i jego tata wziął go na fryzurę. Gdy czekali na swoją kolej, podniósł książkę o nazwie Jak to jest zrobione. Książka została ułożona alfabetycznie i zawiera różne informacje o tym, jak zostały wykonane. Niezbyt zainteresowany „A jak pogotowie” Marich przewracał książkę, aż znalazł „M jak film”.

„Miał zdjęcie zza kulis Amerykański wilkołak- powiedział reżyser. „Pokazał światła i tylko dramat i teatralność za tym. Po strzyżeniu zapytałem, czy mogę wrócić i przeczytać to jeszcze raz, a ona powiedziała, że ​​mogę to zabrać ze sobą. Czytam tę stronę w kółko ”.

Ta pojedyncza strona rozpaliła w nim ogień, nie tylko w przypadku filmów, ale szczególnie horrorów i pod wieloma względami nigdy nie oglądał się za siebie. Nieco później został wygnany z salonu, gdy jego mama i siostra patrzyły naśladowca w roli głównej Sigourney Weaver. Udało mu się zakraść z powrotem do pokoju i obejrzeć film przez oparcie kanapy, po czym przyznaje, że miał przerażające koszmary.

Złe sny w końcu zniknęły, a rozwijający się fan horrorów zakochał się w filmach takich jak Krzyczeć i Hałaśliwy i złośliwy duch ten ostatni odegrał także ważną rolę w innym odkryciu w jego życiu.

Marich mówi, że nie pamięta czasu w swoim życiu, kiedy nie wiedział, że jest inny. Pamiętał, że na długo przedtem, zanim miał słownictwo, by wyrazić, że jest gejem, bardzo mało interesował się dziewczynami. Wspomina, jak grał w t-ball jako dziecko, a mała dziewczynka z jego drużyny podkochiwała się w nim i siadała i bawiła się jego włosami, gdy byli w ziemiance.

„Pamiętam, jak pomyślałem, że to nie jest mój dżem” - wyjaśnił Marich ze śmiechem. „Po prostu nigdy, w ogóle, nie kwestionowałem swojej tożsamości. Kiedy byłem też bardzo młody, to pamiętam Hałaśliwy i złośliwy duch. Kiedy widzisz tatę bez koszuli! Pomyślałem „Cholera!” Byłem za młody, żeby o tym myśleć, ale naprawdę uderzyło mnie, że jest dobrym człowiekiem ”.

Później, kiedy w końcu wyszedł do swojej rodziny, był zaskoczony, jak dobrze to przyjęli. Pochodząc z małego górniczego miasteczka Ruth w Nevadzie, ludzie nie mówili o tym i szczerze bał się ich reakcji.

„Mój tata urodził się w mieście; był weteranem wojny w Wietnamie. Był jak Kapitan Ameryka - zauważył. „Był taki fajny. Najpierw wyszedłem do mamy, a ona powiedziała: „Tak, wiedziałem o tym”. Powiedziała za mnie tacie, bo bałam się to zrobić sam. Potem powiedziała mojemu tacie, jakby chciał, żebym z nim spotykała się. A on na to: „Więc twoja mama mówi mi, że jesteś gejem”. I powiedziałem tak. A on powiedział: „Niesamowite”. To był jedyny raz w życiu, kiedy widziałem, jak tata jest zdenerwowany ”.

W pełni przyznaje, że jego własne doświadczenie nie wskazuje na to, przez co wiele osób przechodzi w procesie wychodzenia z domu, i dodaje, że właśnie dlatego integracja i widoczność są tak ważne w filmie i telewizji.

„Bez względu na to, jak dobrze reprezentowana jest społeczność gejowska w sztuce, wciąż są młodzi ludzie dorastający w rodzinach, w których nie są akceptowani. Te dzieciaki potrzebują tej widoczności, której wielu z nas nie miało ”.

Mając rodzinę mocno na swoim kącie, Marich postanowił spełnić swoje hollywoodzkie marzenia, zapisując się do Amerykańskiej Akademii Sztuk Dramatycznych w wieku 17 lat.

Zrobił trochę aktorstwa, wykonując dorywcze prace tu i tam, aby się utrzymać.

Następnie, mając dwadzieścia kilka lat, miał doświadczenie, które ostatecznie nieco zmieniło jego ścieżkę. Po dyskryminacji z powodu bycia gejem, zdecydował się pozwać tę osobę do sądu. Nie chodziło o pieniądze ani nic w tym rodzaju, mówi. Chodziło bardziej o pociągnięcie tej osoby do odpowiedzialności.

Podczas gdy wszystko było w chaosie, jak wielu z nas, zagubił się w horrorach i jednym konkretnym horrorze, The Strangers, w kółko. Właśnie podczas jednego z tych seansów nagle przyszło mu do głowy, że mógłby zrobić taki film.

„To była mała obsada z jedną lub dwiema lokalizacjami i tylko dwoma utalentowanymi aktorami i to mnie przeraża. To takie proste!"

Marich wygrał sprawę w sądzie i był na najlepszej drodze do napisania swojego pierwszego scenariusza w mgnieniu oka.

„[Film] był totalną katastrofą”, wspominał ze śmiechem, „ale tak naprawdę uważam tę szkołę filmową za mnie. Kwota, której nauczyłem się, czego nie robić i na co musiałem zwrócić uwagę przed wyjściem do kamery. Tak więc ten pierwszy film nigdy nie ujrzy światła dziennego ”.

Twórca wziął sobie te lekcje do serca i od tego czasu napisał i wyreżyserował sześć filmów, z których wszystkie zagrały na różnych festiwalach, a niektóre można zobaczyć na Amazon.

„Są dwie rzeczy, które kocham w horrorze” - powiedział Marich. „Jednym z nich jest strach przed nieznanym, który jest dla mnie po prostu najlepszy. Trudno przebić tego rodzaju nierozwiązane tajemnice. Uwielbiam rzeczy, które zmuszają twój mózg do pracy. Drugi musiałby być prostym, instynktownym ludzkim potworem, slasherem lub seryjnym mordercą ”.

W swoich filmach zajmował się oboma tymi tematami.

Piekło zagłębiony w zjawisko znane jako „The Hum”, tajemniczy dźwięk słyszany przez grupy ludzi na całym świecie w różnych momentach, który był tematem wszystkiego, począwszy od epizodów X-Files do funkcji Niewyjaśnionych tajemnic. W filmie Maricha wykorzystuje „Buczenie” jako odskocznię do opowieści o kobiecie próbującej dowiedzieć się, co dokładnie stało się z jej rodzicami, gdy była dzieckiem.

Potem jest Łowiectwo, która koncentruje się na młodej kobiecie - granej przez siostrę Maricha - która zaczyna używać aplikacji, by znaleźć „skarby” w Los Angeles, ale coraz bardziej zbliża się do tajemniczych wydarzeń i krwiożerczego zabójcy.

Niedawno jego film Miasto Reaptown opowiada historię młodej kobiety uczestniczącej w programie zwolnień zawodowych, która wpada na nadprzyrodzone okropności, pracując w Reaptown Railway Museum i szukając swojej zaginionej siostry.

Film miał swoją premierę w jego rodzinnym mieście na pierwszym w historii festiwalu filmowym w Ely Nevada.

Patrząc w przyszłość, mówi Marich, pracuje nad wieloma pomysłami i projektami, w tym scenariuszem do swojego pierwszego pełnometrażowego horroru dla gejów.

Kończąc nasz wywiad, nie mogłem przestać zastanawiać się nad historią Dutcha Maricha. Jest dumnym i dumnym filmowcem homoseksualnym z wspierającego środowiska, który uwielbia straszyć ludzi, ale jest też delikatną duszą, łatwym do śmiechu i pasjonatem reprezentacji i widoczności w gatunku.

Szczerze mówiąc, nie mogę się powstrzymać, ale nie mogę się doczekać tego, co zrobi dalej.