Musimy naprawić fakt, że niewiele osób dyskutuje lub jest świadomych dorobku Eloya De La Iglesia. Hiszpański filmowiec jest niesamowity i ma własną, niepowtarzalną perspektywę. Jego praca w trylogii brutalnych filmów kryminalnych Navajeros, Szczyt i El Piko 2 były ponadczasowymi i przejmującymi kawałkami hiszpańskiego kina. Filmy te były doskonałym odzwierciedleniem ówczesnej Hiszpanii, a także życia reżysera, który sam był homoseksualistą i heroinistą. Przed szalenie osobistą trylogią wyreżyserował Człowiek kanibala w 1972 roku. Film, który do dziś jest zakazany w Europie, okazał się czymś więcej niż zwykłym klonem Giallo lub paszą dla slasherów. Udało mu się wyjść poza sferę paskudnego biegu młyna i stworzyć bardzo szczególny ślad w kinie grozy.

Fabuła opowiada o Marcosie (Vicente Parra), biednym pracowniku fabryki żywego inwentarza, który mieszka w zrujnowanym domu, który jest pomijany przez nowe, błyszczące wieżowce należące do bogatych. Marcos, który uważa się za damę, idzie na randkę z młodą kobietą z odwiedzanego przez niego baru. Jednak w drodze do domu taksówkarz wścieka się Marcosowi na to, że obściskiwał się ze swoją panią na tylnym siedzeniu. Kłótnia kończy się, gdy Marcos uderza taksówkarza kamieniem w głowę, aby powstrzymać go przed atakiem na randkę. Podoba mi się sposób, w jaki zarysowana jest postać Marcosa. Facet z mnóstwem porno na ścianach swojego zrujnowanego domu, ale nadal jest kompletnym dżentelmenem z kobietami i ciężko pracującym. Jest coś, co graniczy z subtelnością w przebraniu czegoś znacznie bardziej złowrogiego, ale zbyt schowanego, by mieć pewność.

Kiedy para odkrywa, że ​​taksówkarz w rzeczywistości nie żyje, podążając za kamieniem do głowy, dziewczyna Marcosa nalega, by zgłosił się na policję. Oczywiście Marcos nie chce tego robić. Wie, że jeśli tego nie zrobi, pójdzie na policję. Więc chłodno dusi ją na śmierć i trzyma jej zwłoki w swojej sypialni. Od tego momentu Marcos wpada w szał samozachowawczy i wściekłości. Zaczyna zabijać i robi to z odrobiną nonszalancji, która sprawia, że ​​cała sprawa staje się lodowata. Jego metoda gromadzenia ofiar w jego sypialni tylko sprawia, że ​​wszystko jest bardziej mrożące krew w żyłach.

Marcos to także osoba, która jest osadzona na swoim miejscu przez swoją kulturę i wychowanie. Jego mama pracowała w tej samej rzeźni, zabijając podłogę, co on. Mieszka w swoim starym rodzinnym domu. Jego miejsce jest bardzo zdrowe. Przewrót i tło dla filmu to industrializacja i demokratyzacja, która go otacza. Nowa maszyna, którą ma za zadanie uruchomić, wykonuje krótką pracę rąk przy uboju zwierząt, do którego jest przyzwyczajony. Wszystko to, podczas gdy doniesienia prasowe ilustrują koniec ery Franco. Zakończenie ery, przez którą reżyser De La Iglesia pracował nad swoimi filmami.

W ten sposób film bardzo mi przypomina Teksańska masakra piłą mechaniczną tematów, posuwając się tak daleko, że technologia w rzeźni staje się nowa i tworzy coś bardziej „humanitarnego”. Jest szczególnie niepokojąca scena, w której żywe bydło wieszane jest do góry nogami i przekłuwa się je, aby uwolnić wodospad gęstej, ciemnej krwi. Żadnych efektów specjalnych ani niczego, nagranie pochodzi z fabryki, w której pracuje i jest w 100 procentach prawdziwe. Nie będę kłamać, trudno to oglądać.

Gotowy produkt jest częścią Henry: Portret seryjnego mordercy i Romana Polanki Odpychanie. To opowieść o szaleństwie na drodze samozachowawczej, ale zrobionej socjopatycznie z bardzo sprytnym ostrzem. Postać Marco jest niezwykle mądra i nigdy nie brakuje jej pomysłów. Jeden z najbardziej niepokojących pomysłów odstraszy Cię od mięsa na jakiś czas – jeśli nie na zawsze. Pochodzi z pomysłu Marcosa, jak pozbyć się ciał. Nic więcej nie powiem, bo nie chcę zepsuć tej chwili. To naprawdę szokujące. Jednak dam ci wskazówkę. Pamiętaj, Marcos pracuje w zakładzie hodowlanym…

De La Iglesia sfilmował całą tę sprawę. Kadrowanie wszystkiego, aby idealnie pasowało do narracji i wewnętrznych znaków pracy Marcosa za pomocą pięknych przeciągnięć, powiększeń, pochyleń i wszystkiego pomiędzy. Przede wszystkim jest to jego tendencja do pozostawania nieruchomym w domu Marcosa i zawsze chaotycznie poruszający kamerą, gdy jest na zewnątrz.

Człowiek kanibala koncentruje się na klasie i przywileju. Ale także praca na tle industrializacji i ciągle zmieniającej się polityki. To wydaje się osobiste dla De La Iglesii. W pracy jest mnóstwo queerowych podtekstów, które były prawie potępione w tym czasie w Hiszpanii. Ale są momenty, w których film jest potajemnie oczywisty dzięki tym winietom. Człowiek kanibala to był film szeroko niezrozumiany i widać, jak. Pracuje nad 3 różnymi tematami i ma wiele do powiedzenia. Wszystkie te warstwy działają w przebraniu tego hiszpańskiego obrazu rozprysku Giallo. Zaskakujące po bliższym przyjrzeniu się jest to, że film nie ma nic wspólnego z tym i ma wiele do powiedzenia. Jest cudownie nakręcony i przedstawia nam historię, która jest całkowicie nieoczekiwana, inteligentna i dziwnie postępowa. Człowiek kanibala warto zajrzeć, jeśli nie dwa lub trzy.

Funkcje specjalne dot Człowiek kanibala Blu-ray są następujące:

• Kino na marginesie — Stephen Thrower i dr Shelagh Rowan-Legg w Eloy de la Iglesia
• The Sleazy And The Strange â???? Wywiad z Carlosem Aguilar
• Usunięte sceny
• Zwiastun filmu

Udaj się do Strona MVD Entertainment Group tutaj na zamówienie twoją kopię tego spektakularnego wydania Severina.