Po pierwsze, kocham Drapieżnik. To kwintesencja maksymalny film gatunkowy z lat 80-tych. Od jednostajnych linerów i napinania bicepsów po okrzyki bojowe i dramatyczne śmierci, Drapieżnik to jeden z tych głęboko nostalgicznych, śmiesznych z perspektywy czasu filmów.

To powiedziawszy, wraz z ogłoszeniem nowego Predatora, usłyszeliśmy podziały albo podekscytowanie, albo niepokój. Czy potrzebujemy kolejnego wpisu w (ogólnie niespójnej) serii Predator? Po której stronie wylądujesz, Drapieżnik to użyteczny - choć trochę niechlujny - powrót do kampowej, brutalnej zabawy, dzięki której pierwszy film stał się tak klasykiem.

Shane Black - który grał Hawkinsa, mądrą i porywającą pierwszą ekranową ofiarę Predatora w oryginale z 1987 roku - powrócił, by służyć jako współautor i reżyser najnowszej części.

Black ma solidne doświadczenie w pisaniu dziwacznych, szybko zmieniających się scenariuszy - takich jak, Zabójcza broń, Drużyna potworów, Kiss Kiss Bang Bang i Mili Chłopaki. Ale podczas gdy DrapieżnikDialogi ma stałe, komediowe rytmy, sam film przesuwa się o szaloną milę na minutę, pozostawiając po sobie kilka niezgrabnych edycji.

Z pewnością duża część tego jest spowodowany dotychczasowy liczne powtórki i zmiany, w tym edycję w ostatniej chwili, aby wyciąć scenę, w której zarejestrowany przestępca seksualny (i wieloletni przyjaciel Shane'a Blacka) pracował u boku Olivii Munn bez jej wiedzy i zgody.

Te niezgrabne zmiany są najbardziej zauważalne podczas określonej sekwencji akcji podmiejskiej. Wydaje się, że niektóre ujęcia zostały wycięte i przesunięte, więc jest kilka przerywanych momentów, które subtelnie zakłócają ogólny rytm sceny.

Jest też oczywiście Mega-Predator. Pierwszy zwiastun pojawienie się tego wroga x-treme i jego psy (czy możemy je tak nazwać?) spotkały się z pewnym niepokojem ze strony fanów, którzy pytali, dlaczego seria musiałaby podjąć ten dodatkowy przesadny krok.

Dlaczego? Bo jest 2018, do cholery.

To przesadny krok w przypadku ponadprzeciętnej franczyzy i naprawdę nie ma w tym nic złego. I szczerze mówiąc, ten nowy melodramatyczny wróg to nie tylko ostateczna bitwa z bossem - jest podstawą całej fabuły filmu.

Pomijając Mega-Predator, Drapieżnik czuje się znacznie nowocześniej niż jego poprzednicy. Tak, oczywiście technologia i dialog zmieniły się w ciągu ostatnich kilku lat, ale cała energia filmu ma bezczelny, sardoniczny, napędzany zuchwałością humor połączony z wiadomościami na temat wpływu służby wojskowej, wsparcia weteranów i (bardzo pokrótce) globalne ocieplenie.

To powiedziawszy, film tak naprawdę nie zajmuje zdecydowanego stanowiska w tych kwestiach społecznych; są używane bardziej jako zestaw dekoracji niż jako rozwój fabuły. Black jest fantastycznym scenarzystą, kiedy jest w stanie skupić się na fabule i dialogach opartych na postaciach, ale częste przerywniki akcji i próby odwołania się do szerszej publiczności opartej na fanach sprawiają, że jest to większe wyzwanie.

Podczas gdy 1987 Drapieżnik śledzi elitarną grupę najemników i żołnierzy na misji, DrapieżnikGrupa świetnie wyszkolonych żołnierzy przypomina bardziej Oorah Wyspy Misfit Toys. Są wadliwe, chwiejne i trochę niezrównoważone. To także czysta frajda do oglądania dzięki wspaniałym występom obsady.

Dialogi są pełne mocnych punktów humoru, które są fachowo dostarczane przez fantastyczny zespół. Boyd Holbrook, Trevante Rhodes, Keegan-Michael Key, Thomas Jane, Alfie Allen i Augusto Aguilera wcielają się w drużynę żołnierzy B. Olivia Munn wciela się w symboliczną kobietę-naukowiec, która jest pochłonięta akcją, a Sterling K. Brown działa jako typowy antagonista (który kradnie każdą scenę, w której się znajduje, ponieważ Sterling K. Brown to cholerny skarb).

Specjalne wyróżnienie dla Augusto Aguilery jako Nettlesa, który pojawił się znikąd, aby przedstawić najpoważniejsze momenty filmu w idealnym, komediowym czasie.

Jako film akcji Drapieżnik ma mnóstwo odwagi i krwi. Kilka chwil przemocy spotkało się z entuzjastycznymi reakcjami gardłowego podziwu publiczności TIFF. Te sekwencje akcji są najlepszym przypomnieniem tego, o co w istocie chodzi w serii Predator; nieustępliwy, niepowstrzymany łowca, który wyprowadza wysoko wyszkolonych żołnierzy poza ich ligę.

Ogólnie sam film jest nierówny i - czasami - pośpieszny. Mimo to podobało mi się to dla czystej, złośliwej zabawy. Z pewnością nie jest doskonały, ale zestawiony z każdą inną kontynuacją serii, ten film jest prawdopodobnie najsilniejszy z całej paczki. jaJeśli szukasz dzikiej, popcornowej rozrywki z brutalnymi zabójstwami i bezczelnym koleżeństwem, Drapieżnik to doskonały wybór.

 

Drapieżnik trafi do kin 14 września