(OD AUTORA: Ja i moi przyjaciele nazwaliśmy go „Slenderman”. Film z 2018 roku nazwał go „Slender Man”. Użyję tych dwóch zapisów, aby odróżnić je od siebie).

Dorastałem u szczytu szaleństwa Slendermana.

Byłem we wczesnych latach liceum, kiedy „Slender”, gra flash-horror online z tytułowym Slendermanem jako jej antagonistą, została wydana. Moi przyjaciele i ja zbieraliśmy się w ciemnym pokoju i graliśmy, kiedy głośność rosła. Wybiegaliśmy z pokoju krzycząc po strachach z wyskoku.

To wszystko była głupia, głupia zabawa.

Ale chciałem czegoś więcej niż głupiej, głupiej zabawy Smukły człowiek.

Wyreżyserowany z niezaprzeczalnym wizualnym entuzjazmem przez Sylvain White, z kwartetem sympatycznych młodych aktorek, w tym filmie wiele się działo. Przedstawiał nawet Javiera Boteta, jednego z najwybitniejszych aktorów pracujących na stworzeniach, jako jego antagonistę! Botet przerażony w filmach takich jak matka (2013) i REK. (2007), ale tutaj jest kompletnie zmarnowany. 

Główne problemy z Slender Man pochodzą z podstawowego niezrozumienia filmu na temat tego, co właściwie stworzyło Slendermana straszny na pierwszym miejscu. Kiedy byliśmy dziećmi, ja i moi przyjaciele spędzaliśmy godziny, zastanawiając się nad rzekomymi `` relacjami '' ze spotkań ze stworzeniem, oglądając filmy (krzycząc do Marmurowe szerszenie!) i wymyślając nasze własny historie.

Slenderman był udokumentowane w internecie, ale tego nie zrobił istnieć tam. Istniał w nas. W naszych umysłach. To było pomysł że rzeczywiście mógł tam być, w lesie (nie w sieci), co było przerażające.

Przede wszystkim film przedstawia zawiły rytuał, którym trzeba „przywołać” Slender Mana. To nigdy nie było częścią fabuły (o której wiedziałem, co prawda mitologia była dość rozległa) i moim zdaniem osłabia fabułę. Slenderman był przerażający, ponieważ mógł cię zabrać wszędzie i o każdej porze.

Nie trzeba go było wzywać. On już tam był.

Slender Man przedstawia potwora jako sort cyfrowego Cukierkowy facet. Mieszka w internecie. On jest stamtąd. Przychodzi do prawdziwego świata tylko wtedy, gdy jest „wezwany”.

Nasze bohaterki oglądają upiorny film online (tak, drogi czytelniku dokładnie lubić Pierścień), a Slender Man zaczyna ich prześladować. Zaczynają mieć złe sny, w których film ukazuje swoje najlepsze, najbardziej przerażające obrazy.

Oni też zaczynają widzieć Slender Man, który… pozostawia wiele do życzenia.

Istnieje coś takiego jak wzięcie projektu także dosłownie. Widać, że przy projektowaniu oprawy wizualnej tego filmu graficy przyglądali się rysunkom Slendermana. Ale ich Slender Man wygląda jak smutne, cyfrowe renderowanie najbardziej podstawowych z tych rysunków.

Zawsze uważałem, że jedną z najbardziej przerażających rzeczy w Slendermanie było to, że nikt nie mógł całkiem dopracować, jak wyglądał. Każdy rysunek był mało różne.

Ale w tym filmie, kiedy nie jest zbyt spowity ciemnością, aby to zobaczyć, Slender Man wygląda jak kostium CGI na manekinie sklepowym z dużymi, gumowymi rękami. Zdecydowali się również dodać nieprzemyślane „tylne macki” (niefortunny rezultat „Smukłego” szaleństwa), które wyglądają niezgrabnie i zbyt grube, aby były przydatne.

A potem, na dodatek, Nie żartuję…Slender Man chodzi na dużych, niezdarnych nogach pająka. Jak Pennywise.

Zdecydowanie nie straszny.

Więc teraz porozmawiajmy o czym Slender Man zrobili dobrze i jak mogli to zrobić lepiej.

Tam is dobry film gdzieś się ukrywa Smukły człowiek. Czterej główni bohaterowie, szczególnie nasz drugoplanowy bohater Wren (grany przez Joey Kinga), są dobrze zagrani i sympatyczni.

Jasne, to „Klub przegranych ze zniżką”, ale mimo to dam im przepustkę.

Ten film najlepiej działa wcześnie, kiedy Slender Man to wciąż tylko pomysł, a nie dosłowny potwór. Pojawia się w abstrakcyjny. W koszmarach, w dźwiękach lasu, jako cień na ścianie. Nadal nie mamy kierować potwierdzenie, że jest prawdziwy. Po prostu wiemy, że nasi bohaterowie się go boją.

Jedna z moich ulubionych sekwencji pojawia się w połowie filmu, kiedy dwie główne postacie przeszukują pokój zaginionej dziewczyny w poszukiwaniu wskazówek. Znajdują to rysunki, dziesiątki rysunków, przedstawiających różne wersje Slender Mana.

Najstraszniejszy z nich przedstawia drzewo, z długą, pajęczą ręką schodzącą z pozornie normalnej gałęzi, trzymającą dłoń dziewczyny.

Więcej real Slender Man, tym bardziej film się rozpada.

Połączenia real Slender Man staje się typowym poltergeistą, który ciągnie krzyczące dzieci do lasu z żywymi gałęziami drzew i mackami CGI. Nie ma dziwnego, hipnotycznego uroku. Brak kontroli umysłu. Brak estetyki „Pied Piper”.

Po prostu Slender Man trwa ty i zabija ty. Otóż ​​to.

I to jest nie Szczupły.

Jednym z najczęstszych tematów tradycji Slendermana były dzieci poszukiwany iść z nim. On cię nie zabrał, poszedłeś chętnie. A jakie to przerażające? Pomysł, że celowo udasz się do lasu pod wpływem kaprysu wysokiego, pozbawionego twarzy widma; do boga wiedział gdzie?

Fakt, że ten film nie wykorzystał elementu tak jawnie przerażającego, jak ten, jest przestępstwem.

Nie będę kłamać, naprawdę wierzę, że ludzie za nimi stoją Slender Man próbowali zrobić dobry film. Nigdy nie wydawało mi się to zwykłym, głupim chwytem gotówki. Zawierał wiele elementów, które naprawdę mi się podobały lub przynajmniej doceniłem.

Ale myślę, jak często robią to dorośli, twórcy Slender Man źle zrozumiał, co było tak cholernie przerażające w tej rzeczy w pierwszej kolejności.

Kiedy zamieniasz Slendermana w coś w rodzaju typowego „boogeymana”, silnika odstraszającego od skoku, który ciągnie krzyczące dzieci do lasu, tracisz wiele z tego, co go przerażało. Ten film byłby lepszy, pokazując plik los mniej tytułowego bohatera, a wiele pozostawia jeszcze do wyobraźni.

Slender Man żyje w wyobraźni, widzisz. Nie ma go w Internecie ani w lesie. Jest w środku ty. W Twojej głowie. W Twoim przyjaciół głowy. On jest zbyt wysokim cieniem. Każda gałąź, która wygląda jak dłoń. Każdy dziwny, głuchy dźwięk w nocy.

Slenderman to nie jedna rzecz.

Jest dokładnie tym, kim chcesz, żeby był.

(OCENA: 3 na 5 gwiazdek)

ZWIASTUN FILMU: