Pierwszy „Dishonored” dał nam uśpiony hit. Gra dała ci nowy sposób gry. Dopasowuje się do Twojego stylu gry i pozwala, aby Twoja kreatywność stała się najważniejsza. Możliwości były nieograniczone, jeśli chodzi o eliminowanie wrogów lub przechodzenie poziomów. Jeśli chcesz, możesz użyć swoich mocy, aby stać się szczurem, spowolnić czas, zwabić wrogów i teleportować się. Możesz też po prostu przemknąć obok bez użycia mocy. Było to ekscytujące i całkowicie wyjątkowe przeżycie. Dishonored 2 czerpie z oryginału tak cholernie dobrego i opiera się na tym fundamencie.

Minęło niewiele ponad dziesięć lat, odkąd Corvo Attano zemścił się na mocach, które zamordowały Cesarzową Wysp. Przez te lata Emily Kaldwin objęła tron ​​pod ochroną swojego ojca Corvo. Wiedząc, że ten świat jest niebezpieczny, Corvo szkolił Emily w walce i skradaniu się. Dobrze się też składa, że ​​gdy pojawia się tajemnicza osoba podająca się za prawowitego monarchę, Emily i Corvo zostają zaatakowani i nie mają innego wyjścia, jak tylko opuścić swoje królestwo w poszukiwaniu odpowiedzi.

Na początku będziesz musiał wybrać, jako kto ukończysz kampanię. Emily czy Corvo? Corvo ma te same zdolności zabójcze, jakie miał w pierwszym Dishonored. Tymczasem Emily ma zupełnie nowy zestaw umiejętności. W przypadku obu postaci historia potoczy się prawie tak samo, ale podejście do skradania się, walki i ogólnego stylu jest zupełnie inne. Emily zyskuje nowe umiejętności, dzięki którym może płacić rachunki. Należą do nich „Domino”, które łączy wrogów w łańcuchy. Na przykład, jeśli zabijesz lub znokautujesz jednego z nich, drugiego przykutego łańcuchem spotka ten sam los. „Shadow Walk” pozwala ci stać się pełzającym cieniem, który z łatwością pozwala ci ukradkiem przekraść się przez ciasne miejsca. „Mesmerize” ma zdolność wabienia wrogów w sytuacje, które uznasz za stosowne. Jako Emily nadal możesz (podobnie jak Corvo) widzieć przez ściany i teleportować się.

„Udoskonala się zarówno pod względem projektu poziomów, jak i skali.

Uczenie się umiejętności nadal opiera się na znajdowaniu run. Runy wciąż dają ci nowe umiejętności i pozwalają je ulepszać. Na przykład jedno z ulepszeń Shadow Walk sprawi, że rzucisz cień szczura, aby pozostać jeszcze bardziej niewykrywalnym. Ponieważ ulepszenia opierają się na runach, większość gry spędzisz na wyrywaniu sobie włosów z głowy, aby zlokalizować wszystkie runy na każdym poziomie. W mojej książce te rzeczy są bardziej poszukiwane i szanowane niż Pokemony.

Sztuczna inteligencja wrogów jest naprawdę świadoma otaczającego ich świata. Są mądrzy, czasem irytująco. To sprawia, że ​​podejście do ukrywania się jest znacznie trudniejsze, szczególnie na początku gry. W miarę postępów pod koniec gry pojawia się część, która staje się łatwiejsza. Prawie zbyt łatwe. Dzieje się tak głównie dlatego, że twoje moce osiągnęły swój szczyt i stałeś się prawdziwym twardzielkiem. Aby kontynuować wyzwanie, musiałem dostosować poziom trudności do wyższego poziomu. To się opłaca.

Bez względu na to, kogo wybierzesz, gra kończy się praktycznie w tym samym miejscu. Dokonywanie wyboru między nimi sprowadza się po prostu do preferencji. Poszedłem z Emily za pierwszym razem, ponieważ czułem, że znam już Corvo. Wartość powtórki jest wysoka, ponieważ obie postacie są wyjątkowo przyjemne.

Dla mnie prawdziwą gwiazdą serialu jest kapitanka łodzi o imieniu Meagan Foster. Głosu Fostera podkłada niesamowicie utalentowana Rosario Dawson. Foster jest kapitanem Strasznej Walii. Brakuje jej oka i ręki. Jej przeszłość jest pełna demonów, a szczegóły te ujawniają się przez całą grę. Ta postać wydała mi się urzekająca. Dawson jest świetny.

Każdy poziom to jego własny, indywidualny świat. Każdy z nich zmusza do zmiany i dostosowania stylu rozgrywki. To, co robisz na jednym poziomie, nie jest pewnym sposobem na przejście następnego. Gra osiąga szczyt na poziomie mechanicznej rezydencji. Tutaj możesz zmieniać architekturę pomieszczenia, przesuwając dźwignie. Na tym poziomie musisz mądrze wykorzystywać swoje umiejętności. Każdy poziom zapiera dech w piersiach pod względem skali i piękna. Steampunkowe podejście z pierwszego Dishonored powraca i jest udoskonalone. Poza umiejętnościami i rozgrywką, Dishonored 2 to bez wątpienia odrębny świat.

Na początku gry trafiasz do świata „The Outsider”. On jest tym, który obdarza cię mocami. Interesujące było dla mnie to, że masz możliwość gry bez mocy. Nie ja wybrałem tę trasę. Gra jest zbyt zależna od swoich fajnych mocy, abym w ogóle wyobrażał sobie utratę mocy. Zgaduję, że to bezsilne doświadczenie byłoby bardziej podobne do serii „Złodziej”.

„Dishonored 2 to bez wątpienia odrębny świat. 

Rozpoczęcie gry na wyższym poziomie trudności jest trudne, ale później się to opłaca. Po prostu na późniejszych poziomach staniesz się zbyt potężny, aby sprostać wyzwaniu, jeśli grasz na normalnych ustawieniach. Gra oferuje także wygodną możliwość zmiany poziomu trudności w trakcie rozgrywki. Jeśli lubisz wyzwania, być może znajdziesz tę opcję. Nawet jeśli nie zdecydujesz się na wyższy poziom trudności, twoje moce sprawią, że będziesz niemal boski i pozornie niezwyciężony, co też jest całkiem niesamowite.

Jeśli byłeś fanem Dishonored, Dishonored 2 jest dla Ciebie. Udoskonala się zarówno pod względem projektu poziomów, jak i skali. Ci, którzy nie grali w pierwszą część Dishonored, mogą zacząć tutaj bez ryzyka poniesienia straty. Historia pierwszej gry (podobnie jak historia tej gry) była prosta. Obie historie są opowieściami o zemście i obie dotyczą odzyskania królestwa utraconego przez korupcję. W tej grze chodzi przede wszystkim o rozgrywkę i możliwość powtarzania. Wybory, których dokonujesz, mają wpływ na otaczający cię świat i mogą mieć tragiczne okoliczności i ponure zakończenie, jeśli zdecydujesz się wybrać bardziej morderczą, mroczną ścieżkę. Pomaganie NPC-om może zostać nagrodzone w dalszej części gry lub mieć złe konsekwencje. Liczba różnych sposobów grania w tę grę jest naprawdę fajna. Ta gra jest naprawdę fajna. Emily i Corvo to idealne postacie główne, które, mam nadzieję, doczekają się kolejnych gier Dishonored przyszłość.