Jako pełnometrażowy debiut reżysera Daniela Goldhabera i pisarki Isa Mazzei, Krzywka to bardzo mocny początek.

Film śledzi ambitną dziewczynę przed kamerą, Alice aka Lola (Madeline Brewer - Pomarańczowy to New Black, The Handmaid's Tale), przeglądając wzloty i upadki systemu ocen na stronie z erotyczną kamerą internetową.

Alice jest oddana przełamywaniu szeregów i zostaniu jedną z najlepszych wykonawców w witrynie zamieszkanej przez najbardziej błyskotliwe i najzdolniejsze dziewczyny z kamer. Jest kuratorem swoich codziennych programów, aby zmaksymalizować zaangażowanie publiczności i dokłada wszelkich starań, aby rozwinąć osobiste relacje z niektórymi ze swoich najlepszych napiwków. Właśnie wtedy, gdy sprawy zaczynają się poprawiać, Alice odkrywa, że ​​nie ma dostępu do jej konta - ale jej programy na żywo wciąż trwają, a ich gospodarzem jest jej plujący obraz. Gdy jej świat się rozpada, Alice stara się odzyskać swoją tożsamość i rozwiązać zagadkę tego, co do diabła stało się z jej kanałem.

Pisarz Isa Mazzei sama jest byłą dziewczyną z kamerki. Opierając się na swoich osobistych doświadczeniach i obawach branży, stworzyła wyjątkową opowieść o kobiecej agencji zajmującej się własną tożsamością i seksualnością. Krzywka przedstawia tajemniczą kradzież tożsamości podgatunku techno-thrillerów, który najczęściej (ostatnio) widzieliśmy w filmach o „nieudanej technologii”, takich jak Ex Machina i Morgani horrory typu „naruszenie bezpieczeństwa” Nieprzyjazny i Otwórz okna.

Z technicznego punktu widzenia Krzywka udaje się wprowadzić niewtajemniczonego widza w świat erotycznej dziewczyny przed kamerą. Bez bicia nas w głowę ekspozycją, zbieramy informacje o działalności Alice, jej granicach, celach i bezwzględnej passie rywalizacji, która jest potrzebna do prawdziwego sukcesu.

Krzywka skupia się na fenomenalnym występie Brewera, który jest w centrum każdej sceny. Brewer staje przed wyzwaniem zagrania kilku różnych „wersji” swojej postaci; Widzimy Alice jako siebie poza kamerą w różnych środowiskach, Alice jako Lolę przed kamerą, Alice jako Lolę z prywatnej sesji, oszusta Lola jako Lola i nie tylko.

Brewer napełnia każdą wersję siebie inną energią; komunikuje szeroki zakres od szczerego optymizmu po szaloną paranoję. Brewer zauważa subtelną różnicę w swoim występie jako oszusta Lola, która brzmi jako pusta i fałszywa dla publiczności, która - w zaledwie kilku scenach - dostroiła się do osobowości Alice na ekranie.

To delikatne i szczegółowe przedstawienie, które układa się tak naturalnie, że łatwo jest wczuć się w Alice, widząc różnice między „prawdziwą” a fałszywą Lolą.

Jako postać, Alice jest kimś, kogo możemy z łatwością wspierać. Postępuje zgodnie z logicznymi krokami; podejmuje środki ostrożności i jest świadoma możliwości zagrożenia. To odświeżające (i dawno spóźnione) widzieć postać erotycznego artysty, która nie podlega naiwnym stereotypowym nawykom, które tradycyjnie widzimy z tych ról w filmie.

Mówiąc o odkładaniu na bok stereotypów, Alice w rzeczywistości ma zdrowe relacje ze swoją wspierającą i zwartą rodziną. Jesteśmy zalewani postaciami żeńskimi, które wstydzą się swojej seksualności (Boże, niech ich rodzice się nie dowiedzą), ale Alice bardziej martwi się czekaniem, aż jej ranga się poprawi, zanim podzieli się swoimi osiągnięciami z matką.

Krzywka wyłapuje niepokój, jaki odczuwamy w związku z liczbą obserwujących i liczbą polubień pod postem, jednocześnie miażdżąc strach przed utratą kontroli nad własnym życiem.

Alice tak ciężko pracowała, aby w naturalny sposób zdobyć jej miejsce na szczycie listy. Kiedy jest odcięta od własnego życia (i jedynego źródła dochodów), nie może nic zrobić, tylko obsesyjnie obserwować, jak zmienia się jej ranga, wiedząc, że ta fałszywa wersja jej osiąga to, czego nie mogła.

I jest tam wyraźny, grzechotający horror. Alice utknęła, patrząc, jak fałszywa Lola przekracza granice, których ona sama by nie zrobiła; traci zdolność kontrolowania swojego wizerunku i panowania nad własną seksualnością.

Po części thriller tożsamościowy, po części techno-tajemnica, Krzywka znajduje sprytny sposób na polowanie na warstwach naszych person online. Podkreśla ideę, że to, co inni widzą na naszej osi czasu, niekoniecznie jest dokładnym odzwierciedleniem naszego życia. Ponadto jest to przejmująca refleksja na temat zgody i prywatności.

Krzywka kwestionuje te praktyki online, nie demonizując ich. To wspaniały neonowy koszmar; kręcony, porywający thriller, który sprawi, że będziesz się wahać przed zalogowaniem się i udostępnieniem.

Krzywka przesyła do Netflix 16 listopada. Możesz sprawdź zwiastun i plakat poniżej.