Minęło dużo czasu, odkąd ostatni raz widzieliśmy Drakenguard serii na Playstation 2. Podobnie wydaje się, że minęło dużo czasu, odkąd graliśmy nier na konsolach ostatniej generacji. Cóż, czas odkurzyć trochę wiedzy o grach JRPG i przygotować się na ekscytację Nier: Automaty.

Ten wpis ma miejsce po wydarzeniach z Drakenguard i nier (w zależności od tego, jakie zakończenie posiadasz) i umieszcza cię w szpilkach androidów 2B. Dzieje się to długo po tym, jak ludzie zostali wygnani z Ziemi przez wrogi gatunek obcy i zmuszeni do życia (i gotowości do bitwy) na Księżycu. Obcy pozostają tuż poza orbitą Ziemi i według doniesień nadal wysyłają maszyny, aby nadal siały spustoszenie na powierzchni Ziemi.

Ludzie wysłali na Ziemię własne siły, próbując wypchnąć wroga. Przypływy się zmieniają. Siły oporu założyły obóz, a zwierzęta i rośliny zaczęły sporadycznie pojawiać się ponownie. Niektóre maszyny kosmitów zaczęły dziwnie się zachowywać i w niektórych przypadkach nie atakują, chyba że zostaną zaatakowane.

Gra hack and slash RPG pozwala dostosować broń i ataki poprzez wymianę żetonów, które zapewniają między innymi silniejsze ataki, regenerację zdrowia, a różne kombinacje broni dwuręcznej prowadzą do różnych prędkości ataku i siły. Łączenie różnych broni razem zapewnia grze długowieczność pod względem ożywionego zainteresowania rozgrywką.

Ogólny projekt postapokaliptycznego świata jest bardzo ładny. Bujne, hiperkolory malują krajobraz od pustyń po puste pejzaże miejskie. Większość gier o postapokaliptycznym charakterze skupia się na ciężkiej, niebiesko-fioletowej palecie zagłady i mroku, ta gra utrzymana jest w rzucających się w oczy kolorach, które ją wyróżniają.

W całej historii 2B nieustannie styka się z elementami egzystencjalnymi. Maszyny, które pozostały na Ziemi, już dawno zostały pozostawione przez swoich obcych twórców, pozostawiając je wędrujące bez celu i bez celu. Ton tych historii bije, mają dużą wagę z komentarzem społecznym i wiele mówią o kondycji ludzkiej i naszym obecnym klimacie społecznym. Uwielbiam, gdy gry i filmy robią takie rzeczy. Lubię całą akcję i elementy RPG, ale takie dodane szczegóły naprawdę dodają wisienki na torcie. Misja 2B i pewność maszyny o szczerym obliczu zaczynają wychodzić na jaw, gdy odkrywa prawdę.

Otwarty świat jest ogromny i ciągle się zmienia. Świat podzielony jest na różne areny, z których każda ma swój własny wygląd i wrogów. Ogrom nie jest pozbawiony monotonii. Po pewnym czasie eksploracji świat przez dłuższy czas zaczyna wyglądać bardzo podobnie. Nie da się też od razu rozpocząć szybkiej podróży po mapie. Gra zmusza Cię do zapoznania się z jej światem, zanim udostępni Ci opcję szybkiej podróży, z której będziesz często korzystać.

2B i jej pomocnik to androidy wyposażone w czarne skrzynki, które pozwalają im przenosić świadomość i pamięć po śmierci. Otwiera to grę na scenariusz permanentnej śmierci, który zapożycza się z Dark Souls seria. Po śmierci masz tylko ograniczoną ilość czasu na odnalezienie zwłok i odzyskanie sprzętu. Po drodze zobaczysz także inne upadłe androidy z graczy online. Spotkanie z tymi zwłokami daje ci możliwość pomodlenia się za nie i odzyskania całego wyposażenia, które możesz zachować dla siebie, lub przywrócenia ich do życia i umożliwienia im walki u twojego boku przez krótką chwilę. To dziwny system, którego nie badałem zbyt wiele, ale podoba mi się, że próbują go rozwinąć Martwe dusze pomimo napiętego harmonogramu

Główne misje fabularne są fantastyczne, popychają fabułę do przodu dzięki wielkim odkryciom i intrygom, a jednocześnie oferują fajne walki z bossami przeciwko równie fajnym projektom postaci. Szkoda, że ​​misje poboczne stają się uciążliwe już na początku gry. Monotonia misji pobocznych ma oczywiście pomóc w zdobywaniu PD, ale prawie całkowicie psuje doświadczenie. Gra jest również świadoma swoich kiepskich misji pobocznych. Pomocnik 2B ciągle powtarza 2B, jakie to niedorzeczne, że muszą wykonywać pewne przyziemne zadania, i wspomina, jak te głupie misje przeszkadzają w szerszym obrazie sytuacji. 2B odgrywa głos farmera XP, przypominając mu, że te misje są okropne, ale są konieczne. Podoba mi się to, że ta gra naśmiewa się sama z siebie, ale wolałbym, żeby zamiast tego po prostu sprawili, że misje poboczne byłyby ciekawsze.

Sterowanie jest dokładnie takie, jakiego można oczekiwać od gry JRPG typu hack and slash. Reakcja jest na tyle satysfakcjonująca, że ​​możesz wykonywać kombinacje, a dzięki nowym broniom uczysz się różnych metod walki.

Nier: Automaty to fajna gra, estetyka świata bardzo stara się utrzymać cię w grze, nawet podczas wspomnianych wcześniej, bolesnych misji pobocznych. Najwspanialszą rzeczą – i rzeczą, która sprawi, że będziesz wracać – jest to, że główna historia stale się rozwija i zmienia motyw i krajobraz. Jestem fanem bitew z dużymi bossami i nier ma mnóstwo satysfakcjonujących. W tamtym czasie nudziły mnie gry wyglądające tak samo nier przebył długą drogę, aby wszystko było świeże i interesujące zarówno pod względem projektu, kreatywności, jak i wykonania.