Jednym z głównych powodów, dla których fani horrorów są zawsze tak wkurzeni remake'ami, jest to, że Hollywood często wybiera ukochane klasyki, aby poddać je leczeniu, rodzaje filmów, które tak naprawdę nie muszą być zmieniane, modyfikowane ani aktualizowane w żaden sposób.

A potem, co jakiś czas, przerabiany jest film, który mógłby faktycznie skorzystać z remake'u.

Wydany w 1976, The Town That Dreaded Sundown jest daleki od klasyki, nawet jeśli stał się nieco kultowym klasykiem. Dopiero niedawno wydany na DVD/Blu-ray przez Scream Factory, po raz pierwszy, oryginał Charlesa B. Pierce'a jest w większości nudny, podkreślony kilkoma dość przerażającymi sekwencjami zamaskowanego slashera prześladującego i brutalnie zabijającego swoje ofiary.

Nie trzeba dodawać, The Town That Dreaded Sundown był równie dojrzały do ​​remake'u, jak każdy horror z przeszłości, a jeden właśnie pojawił się w sklepach VOD. Wyreżyserowany przez Alfonso Gomez-Rejon i wyprodukowany przez Amerykańska Horror Story twórca Ryan Murphy, remake z 2014 roku wprowadza meta-wariant do wersji z 1976 roku, osadzonej w świecie, w którym oryginalny film istnieje i jest uznawany.

[identyfikator YouTube =”S4o_bFGFSKc”]

W ciągu ostatnich kilku miesięcy 2013 r. The Town That Dreaded Sundown rozgrywa się w małym miasteczku Texarkana, miejscu prawdziwych morderstw, które zainspirowały oryginał Pierce'a. Po powtórnym pokazie filmu Jami i jej chłopak zostają zaatakowani przez naśladowcę zabójcy w tej samej masce, co w filmie, rozpoczynając łańcuch wydarzeń, który po raz kolejny sprawia, że ​​mieszkańcy Texarkany boją się ciemności.

Na papierze to podejście do postępowania brzmi wprawdzie nieco przestarzale, brakuje post-Krzyczeć, „wszystko jest meta” łodzią o dobre dwie dekady. I rzeczywiście można argumentować, że w koncepcji tego remake'u nie ma nic tak oryginalnego, ponieważ przez lata wykorzystywano to w niezliczonych horrorach Krzyczeć inspiracja jako punkt wyjścia.

Niemniej jednak, The Town That Dreaded Sundown jest jednym z najświeższych powiewów powietrza, jakiego doświadczyłem jako fan horrorów w tym roku, a jego nadejście nie mogło być lepsze w czasie. Podczas gdy mania paranormalna dominuje obecnie w krajobrazie gatunku, Murphy i spółka odważnie nawiązali do „ktoś?” erę slasherów dzięki temu, a powstały produkt jest jednym z najmądrzejszych przeróbek horrorów ze wszystkich.

Chociaż poprawia oryginał pod prawie każdym względem, jest to jeden z najbardziej znaczących aspektów The Town That Dreaded Sundown Rok 2014 to fakt, że w rzeczywistości jest główna postać, coś, czego bardzo brakowało w 1976 roku. Podczas gdy oryginał wprowadził mnóstwo postaci, których tak naprawdę nigdy nie poznałeś, Jami (Addison Timlin) z remake'u jest postacią, na której naprawdę ci zależy, co pomaga aby film był wciągający, nawet jeśli zamaskowany slasher nie pojawia się na ekranie.

Na podobnej zasadzie, jednym z największych błędów popełnionych przez oryginalny film było to, że został on opowiedziany z perspektywy gliniarzy, a nie mieszkańców Texarkany. Odwracając scenariusz, remake pozwala nam zobaczyć wpływ zabójstw i filmu z 1976 roku na mieszkańców miasta, co jest o wiele bardziej interesujące niż oglądanie grupy gliniarzy ścigających zabójcę. Wszystkie różne postacie – w tym syn reżysera oryginalnego filmu – ożywiają małe miasteczko w sposób, w jaki oryginał nie.

Ale nie poświęcajmy całej tej recenzji na porównywanie remake'u z oryginałem, bo The Town That Dreaded Sundown 2014 to w dużej mierze własny film, który oddaje hołd oryginałowi, a jednocześnie wytycza własną ścieżkę. W rzeczywistości jest to pod wieloma względami bardziej kontynuacja niż remake, a dobrze wykonane podejście meta – choć robiono to już wcześniej – w znacznym stopniu sprawia, że ​​​​czuje się jak świeże doświadczenie, w przeciwieństwie do zwracanego .

Styl wizualny jest jednym z największych czynników przyczyniających się do doskonałości tego remake'u, a atmosfera Gomez-Rejon (Amerykańska Horror Story) wnosi do sprytnego scenariusza, co naprawdę sprawia, że ​​błyszczy. Od oświetlenia po kinematografię, Miasto, które bało się zachodu słońca to jeden z najlepiej wyglądających horrorów od lat, wizualnie bogaty w osobowość i zbliżający się strach. Film ma nawet nieziemski klimat, mimo że osadzony jest w teraźniejszości, co przypomina czasy, gdy horrory nie były zdominowane przez technologię i telefony komórkowe.

Stylowy, brutalny i inteligentny (bez przesady z aspektem meta), The Town That Dreaded Sundown to rzadki remake, który jest znacznie lepszy niż film, którego jest remakiem. Jasne, czasami trochę się ciągnie (nawet przez zaledwie 80 minut), a zakończenie prawdopodobnie sprawi, że będziesz chciał pójść w innym kierunku, ale jest to rodzaj remake'u, który uzasadnia istnienie wszystkich przeróbek, budując zupełnie nowy świat wokół oryginalny film, zamiast próbować go odtworzyć.

Chociaż jest wielu filmowców-amatorów, którzy tworzą niekończące się podróbki swoich ulubionych slasherów, podgatunek liczenia ciał w większości był w ostatnich latach na uboczu, a zamaskowani zabójcy z lat 80. prawie zastąpieni rzeczami takimi jak duchy , wampiry i zombie. Miasto, które bało się zachodu słońca '14 skutecznie wyciąga jeden z gwoździ z tej trumny, rozbijając monotonię ostatniego dorobku tego gatunku krwawym slasherem, który uderza we wszystkie właściwe nuty.

Pragniesz powrotu zamaskowanych zabójców i brutalnej liczby ofiar? Ta przeróbka jest dla Ciebie.