Kocham horrory. Rzadko przegapię premierę kinową, jeśli mogę na to poradzić. Mam kolekcję obiecujących zwiastunów zapisanych w YouTube i czekam na Babadook uzyskanie wydania w USA prawie mnie zabiło. Wydaję całą wypłatę na dekoracje na Halloween. Piszę dla strony o nazwie iHorror. Jestem zagorzałym fanem horrorów, dlatego przykro mi to mówić

Fani horrorów to snoby.

Przewracasz oczami? Czy czujesz się obłudnie oburzony? Czy przeczytałeś to na głos przyjacielowi, a potem obraziłeś moją matkę? Pozwól, że rzucę ci słowo: remake.

Śmieszny, jak oni mogli, co oni sobie myślą, nie dotykać tego itp. Wszyscy to już słyszeliśmy/mówiliśmy. Wszyscy staliśmy się bardziej niż trochę szaleni, gdy studio ogłasza remake ukochanego, piekielnego, nawet powszechnie pogardzanego horroru. Czy ktoś jeszcze pamięta absolutne szaleństwo, które nastąpiło, gdy ogłoszono, że (The) Evil Dead zostanie przerobione bez Jesion?

Rzucanie słowem na R z fanami horrorów na ogół prowadzi do krzyków, wrzasków, może kilku łez i ogólnego bólu głowy. Zdecydowanie zaliczam się do tych, którzy od czasu do czasu dostali szału z powodu przerabianego filmu (ok, ale tak naprawdę? Ile razy musimy zobaczyć Carrie? NIGDY SIĘ NIE ZMIENIA), nawet jeśli efekt końcowy jest czyste złoto. „Cóż, to było dobre, ale nie było tak dobre jak oryginał”. To tak, jakbyśmy mieli instynkt, by arogancko sprzymierzyć się z tym, co było pierwsze, i jednocześnie ogłosić światu, że jesteśmy tak zakorzenieni w naszej dziwacznej pasji, że całe nasze oddanie zostało odłożone na „klasykę”. Deklarując naszą lojalność, stwierdzamy, że jesteśmy wystarczająco lepsi w naszej wiedzy o gatunku, aby nie dać się zwieść efektom błyszczącym lub świeżemu spojrzeniu na starą historię. Byliśmy tam, zanim stali się „głównym nurtem”. Nawet jeśli remake jest bardziej krwawy, bardziej intensywny, z lepszą grą aktorską i zdjęciami, nigdy nie odwrócimy się od Wszechmogącego oryginału. Zgadzam się, czasami remake jest do dupy, ale nie każdy czas, chłopaki.

A słowo na R nie jest jedynym granatem, który należy rzucić. Chociaż prawdopodobnie nie zrazi tak wielu fanów, „kontynuacja” to kolejny bolesny temat dla wielu wielbicieli. Niekoniecznie dlatego, że uważamy, że nie powinno się ich robić; w końcu horror to gatunek znany z tego franchising jako najbardziej prawdopodobnie znaczących zabójców (Myers, Krueger, Voorhees) każdy ma swój własny, ale dlatego, że jeden film wyraźnie musi się wyróżniać, a każdy oczywiście ma własne zdanie na temat tego, który to film i dlaczego, i oczywiście nikt nigdy nie może się zgodzić co do tego, który to jest.

Shyamalańskie zwroty akcji? „Widziałem, jak to nadchodzi, tak głupio #ziewam”. Klasyfikacja PG-13? „Nie, chyba że opiekuję się dzieckiem LOL”. Poważnie, czy inni fani gatunku są tak zarozumiali jak my? Aby być uczciwym, pozornie nieskończona liczba podgatunków znacznie poszerza grono fanów, co może tłumaczyć niektóre zjadliwości. W dużym oceanie z pewnością znajdzie się więcej niż kilka wkurzonych ryb. Ale przynajmniej jesteśmy w tym wszyscy razem, prawda? Poza tym, czekaj! Bo nie możemy się nawet zgodzić co do Horroru is. Horror psychologiczny, horror o zjawiskach nadprzyrodzonych, horror klasy B, cechy potworów… w pewnym momencie granica się zaciera. Nie tak dawno temu kilku pisarzy z tej strony dyskutowało, czy „Lśnienie” i „Milczenie owiec” to horror. Niespodzianka, niespodzianka: nie wszyscy się zgodziliśmy.

Osobiście nie wiem, czy można zdefiniować „horror”. To raczej coś w stylu „wiesz, kiedy to widzisz”. Wiele osób zabrało się za umieszczanie horroru w bardzo jasno określonym pudełku, o sztywnych parametrach. Wydaje się, że zasada brzmi: „Jeśli MNIE to nie przeraża, to nie jest to horror”. I to jest jakieś surowe prawo do ustanowienia, ponieważ nie wiem, czy zauważyłeś, ale wszyscy zajmują się tym „dorastaniem”. W pewnym momencie zaczynamy bać się godziny policyjnej z powodu zabójców, rachunków z powodu Boogeymana i hipotek z powodu maczet. Faktem jest, że horror wymaga zawieszenia niewiary. Wymaga od nas, abyśmy wykorzystali nasze wewnętrzne dziecko i uwierzyli, że najgorsze ze złych rzeczy są prawdziwe i żyją pod naszymi łóżkami.

Ciągle to robię. nadal nie widziałem'Ouija', ponieważ ma ocenę PG-13 i pomyślałem, że nie powinienem nawet zawracać sobie tym głowy. Ale za każdym razem, gdy oglądam zwiastun, jestem zaintrygowany. Muszę zweryfikować swoje niedorzeczne uprzedzenia, ponieważ istnieje obszerna lista filmów PG-13, które naprawdę mi się podobały, i zdecydowanie nie chcę przegapić potencjalnej żyły złota. „Kiedy dzwoni nieznajomy” to jeden z moich ulubionych filmów, który oglądam, gdy jestem sam w domu. „Podstępny”, „Opętanie”, „Oni”… jest wiele do docenienia, jeśli wyluzujemy się i po prostu będziemy cieszyć się tymi filmami takimi, jakimi są: czyjąś wersją historii przy ognisku. Usiądźmy, zamknijmy się choć raz i cieszmy się „Boo!”

Z wyjątkiem „As Above, So Below”, bo co to były za gówniane shitburgery że głupie gadanie?

Przepraszam. Stare zwyczaje.