Reżyserka filmów dokumentalnych Penny Lane w swojej uznanej karierze zajmowała się wszystkim, od małp morskich po Richarda Nixona. W swoim najnowszym filmie pt. Chwała Szatanie?skupia swój wzrok na Świątyni Szatana, jej historii i przyczynie.

Założona za rządów Busha Świątynia Szatana miała być postrzegana jako organizacja religijna, która w jakiś sposób była odrażająca dla „wartości” tej administracji, takich jak ona.

Wpadli na pomysł Szatana jako „przeciwnika” i w mgnieniu oka utworzyli organizację, której centralnym elementem była ikonografia Bafometa, której misją było wzmocnienie rozdziału kościoła od państwa oraz idea, że ​​wolność wyznania jest wolnością dla cała kolekcja religie.

Lane's fachowo przeplata historię powstania grupy z wywiadami z członkami z całego kraju, którzy zajęli się przyczyną TST, i niemal natychmiast stają się jasne dwie rzeczy.

1. Członkowie Świątyni Szatana często trafiają do jej symbolicznych drzwi, szukając sensu i przynależności do grupy ludzi, która ich podtrzymuje i wspiera takimi, jakimi są.
2. Niemal natychmiast napełnia ich duch aktywisty, gotowy do walki o prawa innych, którzy poczuli się podobnie zagubieni i wykluczeni z systemu.

Wydaje się to szczególnie prawdziwe w przypadku Luciena Greavesa, publicznej twarzy organizacji i człowieka, który w jakiś sposób sprawia wrażenie jednocześnie charyzmatycznego i powściągliwego. W jednej chwili odważnie przemawia do przywódców religijnych i konserwatywnych prezenterów wiadomości, a w następnej nerwowo czyta i ponownie czyta notatki do przemówienia, które jest gotowy wygłosić, aby upewnić się, że mówi dokładnie to, co właściwe.

Greaves i wysoka rada Temple zapewnili reżyserce niemal nieograniczony dostęp do grupy podczas kręcenia filmu, dzięki czemu może ona zabierać swoich widzów zarówno na spotkania organizacyjne, jak i na grupowe obrzędy rytualne, z których część może niektórych zszokować, nie ze względu na ich charakter – chociaż niektórzy zdecydowanie posuwają się do skrajności – ale bardziej ze względu na zbyt przyziemną jakość niektórych.

Tak naprawdę to właśnie spotkania na podwórkach i na plażach dają nam prawdziwy wgląd w przynależność do Świątyni Szatana jako zróżnicowanej, w pełni akceptującej grupy ludzi, którzy po prostu chcą uczynić świat lepszym miejscem, bez polegania na jakichś wszystkich… potężne bóstwo, aby powiedzieć im, jak powinni to zrobić.

To nie są przerażający ludzie. Nie składają ofiar szatanowi. Tak naprawdę większość członków nie wierzy w „Szatana” jako rzeczywistą istotę, do której się modli.

W większości są to ateiści i humaniści, którzy przyjęli szatana jako symbol przeciwstawiania się tym, którzy chcą odbierać wolności i narzucać innym swoją wiarę.

Nie tylko jest Chwała Szatanie? pouczające, ale ma także charakter edukacyjny.

Świątynia Szatana wyrobiła sobie sławę, sprzeciwiając się umieszczaniu pomników Dziesięciu Przykazań w sądach i na innych obiektach finansowanych przez państwo i będących własnością państwa. Robią to sprytnie, nie żądając ich zdjęcia, ale prosząc, aby obok nich umieszczono ich własne, imponujące posągi Bafometa.

W przypadku sprzeciwu podnoszą kwestię, że nie uwzględnienie innej ikonografii religijnej sprawia, że ​​chrześcijaństwo jest bardziej uzasadnioną religią. To powoduje, że wchodzą w dyskusję na temat rozdziału kościoła od państwa.

Jedną z najbardziej odkrywczych informacji, jakie z tego wynikają, jest to, że wiele z tych pomników zostało w rzeczywistości podarowanych różnym stanom, kiedy Cecil B. DeMille promował swój epos religijny pt. Dziesięć Przykazań.

Lane umieścił nawet materiał filmowy przedstawiający Charltona Hestona podczas małej ceremonii wręczania prezentów i odsłonięcia jednego z takich pomników podczas wydarzenia prasowego.

W tym wszystkim reżyser umieścił materiał filmowy przedstawiający konserwatywnych, fundamentalistycznych prezenterów wiadomości religijnych, pastorów i innych rozmów na temat fikcyjnego zła organizacji i jej wyznawców. Zagłębia się w szatańską panikę lat 80. oraz w to, jak fantastyczne i fałszywe historie pisane o „satanistach” w rzeczywistości odzwierciedlały nadużycia, które miały miejsce w bardziej tradycyjnych organizacjach religijnych.

Jest tak wiele rzeczy do rozróżnienia i omówienia w miarę upływu napisów końcowych Chwała Szatanie? co jest cechą charakterystyczną każdego dobrego filmu dokumentalnego.

Co więcej, sama organizacja powstała niedawno uzyskał status oficjalnego kościoła przez IRS w Stanach Zjednoczonych, dodając do swoich argumentów warstwę legitymizacji.

Grad Szatan?, dystrybuowany przez Magnolia Pictures, zostanie pokazany ekskluzywnie w piątek, 10 maja 2019 r. w Landmark's Hillcrest Cinemas, zanim film przejdzie do szerszej dystrybucji. Więcej informacji o filmie można znaleźć na stronie ich oficjalna strona internetowa.