Ivana Kavanagha Kanał był jednym z najlepszych horrorów 2014 roku. Jeśli o mnie chodzi, był najstraszniejszy. Możesz przeczytać moją krótką recenzję tutaj, ale zaufaj mi w tej sprawie. To nie jest taki, przez który chcesz się wymknąć.

Opowiada historię archiwisty filmowego, którego żona została zamordowana, pozostawiając go jako głównego podejrzanego o jej zabójstwo, jednocześnie opiekując się ich małym chłopcem. W międzyczasie, na podstawie starych nagrań z miejsca zbrodni, odkrył, że kolejne morderstwo miało miejsce w jego własnym domu w 1902 r. To nowa historia o duchach, która jest zarówno brutalna, jak i wręcz przerażająca.

Miałem okazję zebrać mózg Kavanagha na temat filmu i tego, co jeszcze robi, więc bez zbędnych ceregieli…

iHorror: Czytałem, że chciałeś, aby materiał filmowy z 1902 roku był w nim Kanał wyglądać jak Louis Lumière Karmienie dziecka. Jakie jest znaczenie tego konkretnego filmu? 

Ivan Kavanagh: Ten film nie ma żadnego znaczenia Kanał, ale dla mnie to tylko jeden, który doskonale oddawał bardzo szczególny wygląd, jaki miały filmy z tamtego okresu, co staraliśmy się odtworzyć w moim filmie. Szczegóły tła (w tym przypadku drzewa wiejące na wietrze) sprawiają, że wyglądają one wyjątkowo. Myślę, że chodzi o jakość ruchu i strukturę słojów, i wiedziałem, że odnieśliśmy sukces, doskonale odtwarzając ten wygląd.

iH: Czy ręcznie obracana kamera w filmie to ta sama, której użyłeś do nakręcenia tego materiału?

IK: Tak, ten sam. To niesamowity aparat z 1915 roku, który nadal działa doskonale i oczywiście był jednym z powodów, dla których mogliśmy odtworzyć wygląd filmów z wczesnego kina.

iH: Jak łatwo lub trudno było reżyserować małe dziecko bez doświadczenia aktorskiego?

IK: Cóż, jeśli poprawnie obsadzisz film, nie będzie to takie trudne. Proces przesłuchania był dość intensywny i wymagał wielu oddzwonień i ćwiczeń aktorskich, takich jak złożone improwizacje i odczytywanie wersów. Calum, który grał małego chłopca, jest wyjątkowo utalentowany i wykracza poza swoje lata, jeśli chodzi o inteligencję i intuicję aktorską.

iH: Czy sam masz dzieci? Jeśli tak, to czy uważasz, że ten aspekt tematyki filmu był trudny do pracy? 

IK: Nie, jeszcze nie teraz. Ale rozumiem, że film częściowo traktuje o strachu, który, jak wyobrażam sobie, muszą mieć wszyscy rodzice i nie sądzę, żebym był żadnym wyjątkiem.

iH: Mówiłeś w przeszłości, że z Kanałchciałeś wypełnić film swoimi własnymi lękami. Czy możesz rozwinąć te obawy w kontekście tego, jak odnoszą się one do kontekstu filmu?

IK: Wszystkie najlepsze horrory dotyczą powszechnych, czasem pierwotnych lęków, takich jak strach przed ciemnością, przemocą, krzywdą bliskiej osoby, uświadomieniem sobie, że tak naprawdę nie znasz osoby, z którą jesteś najbliżej, wiedząc, że wszyscy jesteśmy zdolni zarówno do wielkiego dobra, jak i do wielkiego zła. Zawsze o tym myślałem, że jeśli wypełnię film niektórymi własnymi lękami, jak niektóre z tych, o których wspomniałem, z pewnością przestraszy to przynajmniej niektórych innych ludzi.

iH: Nazwałeś ten gatunek horroru „niesprawiedliwie odrzuconym i zaniedbanym”. Po tych wszystkich wielkich horrorach, które pojawiały się na przestrzeni lat, jak myślisz, dlaczego nadal tak jest? 

IK: Ogólnie jestem fanem kina i lubię wszystkie rodzaje filmów. Przed Kanał Zrobiłem dwa filmy artystyczne, jeden po drugim, więc nie rozróżniam typów filmów, są tylko filmy, które lubię i których nie lubię lub czuję, że muszę je zrobić. Myślę, że wielu wspaniałych filmowców zostało niesprawiedliwie zaniedbanych (jeśli chodzi o nagrody), ponieważ robili filmy głównie z gatunku. Hitchcock i Kubrick są tego najlepszym przykładem. Myślę, że dzieje się tak dlatego, że ludzie postrzegają filmy gatunkowe jako mniej wartościowe, ponieważ są one mniej więcej (przynajmniej z pozoru) mniej „poważnymi” tematami niż filmy artystyczne lub dramaty i generalnie są też bardziej komercyjne. Jednak kino w najlepszych filmach gatunkowych jest dla mnie nieustanną inspiracją i zawsze budzi moją miłość do kina. Ingmar Bergman też to robi dla mnie, ale im jestem starszy, tym bardziej rośnie moja miłość do Hitchcocka, Kubricka, DePalmy, Polańskiego i innych wielkich filmowców gatunkowych.

iH: Wiem, że jesteś fanem tego gatunku i wspomniałeś o takich filmach jak Lśnienie, dziecko Rosemary, i Teksańska masakra piłą mechaniczną jako mające na ciebie wpływ. Czy przychodzi Ci do głowy jakiś konkretny horror z ostatnich kilku lat, który wywarł znaczące wrażenie?

IK: Jest taki film Miękki do kopaniawyreżyserowany przez JT Petty, który kilka lat temu złapałem w telewizji późnym wieczorem, który naprawdę mnie zaniepokoił. Bardzo podobał mi się też Sam Raimi's Przeciągnij mnie do piekła, który uważałem za świetną zabawę i miał świetne zakończenie.

iH: Zacząłeś pisać kolejny horror psychologiczny. Możesz nam coś o tym powiedzieć? 

IK: Na razie chcę to zachować w tajemnicy. Powiem tylko, że bardzo różni się od Kanał i dotyczy innego rodzaju horroru. Myślę też, że to będzie absolutnie przerażające i jestem tym bardzo podekscytowany.

iH: Pracujesz też nad horrorem z innym scenarzystą? Jakieś szczegóły, którymi możesz się tam podzielić? 

IK: Nie, przepraszam! Na razie będzie to musiało pozostać tajemnicą, ponieważ jest na bardzo wczesnym etapie.

...

Mówi się również, że Kavanagh był zaangażowany w nieznany serial telewizyjny i western, ale nie mógł o nich rozmawiać. Wiem tylko, że potem Kanał, Nie mogę się doczekać, aby zobaczyć więcej od niego.