Ouija: Początek Zła nie jest kontynuacją 2014 roku Ouija ale koniec. Mimo że Ouija zarobili ponad 100 milionów dolarów podczas jej teatralnego biegu, twórcy Ouija: Początek Zła doskonale zdają sobie sprawę, że fani nie czuli, że ich pieniądze są warte za pierwszym razem. „Wiem, że większości fanów nie podobał się pierwszy film” - mówi Mike Flanagan, współscenarzysta i reżyser Pochodzenie zła, prequel rozgrywający się w Los Angeles w latach 1960. „Mnie też się to nie podobało. Jedynym powodem, dla którego zgodziłbym się zrobić drugi film, była szansa ulepszenia pierwszego filmu i nadania historii zupełnie nowego kierunku. Czuję, że właśnie to zrobiliśmy ”.

W lipcu miałem okazję porozmawiać z Flanaganem, najbardziej znanym gatunkowo publiczności ze swojego przełomowego filmu z 2013 roku. Oculus, o podejściu, które przyjął Ouija: Początek Zła i jego plany na przyszłość, które nie obejmują udziału w programie Halloween franczyzowa.
DG: Jak się zaangażowałeś w Ouija franczyzowa?
MF: Pracowałem z Jasonem Blumem, który pomagał przy Oculusie, od kilku lat i byłem związany z Ouija, zanim zrobili powtórne zdjęcia do tego filmu i wniósł kilka pomysłów. Ten film miał ciężką podróż do ukończenia.
DG: Mówisz, że reżyserowałeś części Ouija?
MF: Nie, nie, nie. Po prostu pomagałem w przekazywaniu pomysłów pod kątem ich rozwoju. Ouija miał długą fazę postprodukcji - to było jak cały inny film. Stiles White wyreżyserował każdą scenę w tym filmie, o ile wiem.

DG: Słuchaj, nie ma miłego sposobu, aby to powiedzieć. Nawet jeśli Ouija komercyjnie wypadł dobrze, ale krytycznie nie wypadł dobrze. Czy zdajesz sobie sprawę z negatywnej reakcji widzów na pierwszy film?
MF: Oczywiście. Pierwszy film był daleki od doskonałości, co przyznali producenci, co bardzo mi się podobało. Będzie ogromny sceptycyzm ze strony ludzi, którym nie podobał się pierwszy film, i całkowicie rozumiem, skąd pochodzą. Rozumiem sceptycyzm. Miałem ogromny sceptycyzm, kiedy Brad [Fuller] i Jason skontaktowali się ze mną w sprawie reżyserowania i napisania drugiej Ouija film.
DG: Jak cię przekonali?
MF: Byli świadomi problemów związanych z pierwszym filmem i tak łatwo byłoby zrobić sequel i powiedzieć: „Pierwszy film nakręcił ponad 100 milionów dolarów, więc zróbmy po prostu ten sam film jeszcze raz”, ale to nie to, co powiedzieli. To, co mnie pociągało, to myśl o zrobieniu sequela, drugiego filmu i możliwości ulepszenia serii, zrobienia czegoś lepszego, zrobienia czegoś innego. Nie sądziłem, że na to pójdą. Nie byłem zainteresowany opowiadaniem historii o nastolatkach i zabijaniu ich jeden po drugim. Widzieliśmy ten film zbyt wiele razy i nie chciałem mieć z tym nic wspólnego. Kiedy spotkałem się z Jasonem, powiedział: „Powiedz mi, jaki horror chciałbyś zrobić”. Powiedziałem, że chciałbym zrobić utwór z epoki, którego akcja dzieje się w 1965 roku z samotną matką. Chciałem umieścić tę historię w okresie, w którym bycie samotną matką było szczególnie trudne.

DG: Jak rozwinąłeś postacie i historię?
MF: Chciałem zgłębić problemy rodzinne i więzi między rodzicem a dzieckiem, co jest jednym z częstych tematów moich filmów. Chciałem stworzyć trzy różne postacie, trzy postacie kobiece i zbadać tę dynamikę pośród tej złej obecności. Chciałem pokazać, że horror PG-13 może być przerażający. Niektóre z moich ulubionych filmów to zwłaszcza PG-13 Oszukana, na co największy wpływ wywarło na mnie tworzenie tego filmu. To film, który był tak subtelny i nie opierał się na tanich efektach i przerażeniach, ale na atmosferze i dramacie.
DG: Jak opisałabyś dynamikę, która istnieje między tą samotną matką a jej córkami w filmie?
MF: Elizabeth {Reaser} gra Alice, matkę. Annalise [Basso} to Paulina, starsza córka, a Lulu {Wilson} to Doris, młodsza córka. Mąż i ojciec zmarli rok wcześniej. Zginął w wypadku samochodowym. Początkowo patrzą na tabliczkę Ouija jako sposób na ponowne połączenie się z ojcem, ale nie ma odpowiedzi. Starsza siostra jest sceptyczna, ale młodsza uważa, że ​​tabliczka Ouija to pozytywna siła. Desperacko chce porozmawiać z ojcem.
DG: Matka jest fałszywym medium?
MF: Prowadzi fałszywą firmę parapsychologiczną i wierzą, że pomagają ludziom, dlatego też usprawiedliwiają zabieranie ludziom pieniędzy. Matka Alice była wróżbitą w latach dwudziestych XX wieku i jest zaznajomiona z tą mentalnością i sposobem życia. Dokładają wszelkich starań, aby oszukać ludzi, ale tak naprawdę nie jest to oszustwo. Alice naprawdę wierzy, że pomaga ludziom. Dziewczyny też w to wierzą. Świetnie się bawiliśmy pokazując mechanikę seansu, z którego zaczerpnąłem Oszukana.
DG: W jaki sposób tablica Ouija, zło, manifestuje się w filmie?
MF: Doris uważa, że ​​moc tablicy Ouija jest prawdziwa i dobra. W końcu odkrywa, że ​​to, co kryje się za tabliczką Ouija, nie jest dobre i przejmuje jej ciało. To, co dzieje się z Doris, nie jest opętaniem, ale doświadczeniem symbiotycznym. Doris początkowo myśli, że doświadcza autentycznego połączenia, które jest prawdziwe i dobre. Uważa, że ​​to pozytywne doświadczenie i w końcu gubi się w tablicy Ouija.
DG: Jak opisałbyś atmosferę i wizualny ton filmu?
MF: Mój DP [Michael Figmognari] i ja ciągle oglądaliśmy Oszukana w przygotowaniu, pod względem wyglądu i tonu. Taki wygląd i ton, jakiego chcieliśmy. Chcieliśmy, żeby ten film wyglądał tak, jakby był zrobiony pod koniec lat 1960. Użyliśmy zabytkowych obiektywów zmiennoogniskowych, a nie pływającej techniki Steadicam, która jest dziś tak często używana. Chciałem użyć antycznego zoomu. Między wymianami szpuli wstawiliśmy nawet przypalenia papierosa. To, co dzieje się z Doris iw filmie, przypomina mi film Obserwator w lesie, który jest jednym z moich ulubionych filmów, które widziałem jako dziecko, jednym z najbardziej przerażających filmów, jakie widziałem. Najbardziej przerażająca scena w tym filmie to jedna z najprostszych scen, jakie kiedykolwiek nakręciłem. Widzimy Doris, kamera jest tuż przy niej i nie ma żadnych cięć, a ona po prostu mówi cicho przez minutę. Zrobiliśmy powolny zoom, a potem ona mówi i to jest po prostu przerażające.
DG: Krąży plotka, że ​​byłeś przywiązany do kierowania następnym Halloween film?
MF: To nieprawda. Myślę, że ta plotka zrodziła się z mojego związku z Jasonem Blumem, więc związek jest oczywisty. Po ogłoszeniu projektu spotkałem się z Jasonem. Ale to była krótka dyskusja. Zrobiłem Ouija: Origin of Evil, ponieważ chciałem ulepszyć pierwszy film, a to nie jest możliwe w przypadku Halloween, który jest filmem idealnym. Myślę, że Jason podchodzi do tego we właściwy sposób, włączając Johna Carpentera do zespołu, a następnie przyglądając się wielu różnym reżyserom. Ale to nie będę ja. Powiedziałbym, że Halloween i The Thing, wersja Carpentera, to dwa filmy, które wywarły na mnie największy wpływ, jeśli chodzi o to, że chcę zostać filmowcem. To dwa najbardziej wpływowe filmy w moim życiu i mojej twórczości filmowej. Byłbym zbyt onieśmielony, żeby pójść w ślady Carpentera. Poza tym czuję, że zrobiłem już Halloween moim poprzednim filmem Hush.
DG: Co dalej z tobą?
MF: Próbowałem zrobić filmową wersję powieści Stephena Kinga Gra Geralda od około piętnastu lat. Jeff Howard, mój partner w pisaniu i współautor Ouija: Początek Zła, i ukończyłem scenariusz i mam nadzieję, że Ouija: Początek Zła zarobi wystarczająco dużo pieniędzy, aby dać mi rozpęd, aby to urzeczywistnić. To kwestia znalezienia pieniędzy. Mamy prawa do książki i scenariusza. Ale nie ma jeszcze dołączonego studia. To bardzo cenny projekt i nie chcę go spieszyć i zrobić to źle. Jeśli nie mogę tego zrobić we właściwy sposób, wolałbym tego nie robić. Skontaktowałem się ze Stephenem Kingiem i jest zachwycony scenariuszem.
Ouija: Początek Zła w kinach od 21 października 2016 roku