Spójrzmy prawdzie w oczy, kiedy tworzył, William Friedkin nałożył kreatywny limit na wszystkie filmy opętane przez diabła Egzorcysta w 1973 roku. Ten film został kanonizowany i każdy scenarzysta lub reżyser, który próbuje odświeżyć garnek, musi szukać inspiracji w tym filmie, aby nie popełnić plagiatu.

Popowy demon to dla mnie swego rodzaju gwiazda rocka; diwa. Ogranicza swoje ofiary do przestrzeni, zwykle łóżka lub krzesła, a stamtąd bawi się z opiekunami, którzy chcą go pokonać. Cały czas trzaskając kośćmi, wypluwając puenty przez ropę i mówiąc wulgaryzmami.

Pazuzu Friedkina spełnia wszystkie kryteria, jest naprawdę demoniczną gwiazdą.

Jest powód nr poważny film opętania kręcił głową głównego bohatera lub przenosił krucyfiks do macicy; Friedkin (Może Craven z Kruegerem) ustawił poprzeczkę dla swojej gwiazdy muzyki pop – koniec historii, chociaż nieustraszeni filmowcy nieustannie próbują aktualizować, ale nie udaje im się to Egzorcysta formuła, bez względu na to, jak ciężko pracują, bledną w porównaniu.

Weź na przykład "Posiadanie Hannah Grace”, który otworzył się na złe recenzje i dobre dochody, zbierając $ 2.56 mln w piątek. To prawdopodobnie najlepsze, co da się zrobić w ciągu jednego dnia.

Wydaje się, że jest to wzór – i miejmy nadzieję, koniec filmów – które wpadają w ten rodzaj, a fani horrorów są wyczerpani, gdy ich oczy wywracają się z powrotem do głowy, gdy pojawia się kolejny film ze słowem „opętanie” lub „egzorcyzm”.

Przy takiej nadwyżce tylko nielicznym filmowcom udało się wprowadzić do tropu nieco oryginalności. Wykonał James Wan Podstępny (2008) i Conjuring (2013), ten pierwszy zabrał nas do wielkiego sklepu z popowymi demonami, podczas gdy ten drugi przeniósł horror do nuklearnej rodziny.

Stylizowane zdjęcia i atmosfera Wana wystarczyły, by przekonać publiczność do zrobienia kilku sequeli, a nawet całego uniwersum. Ale od tego czasu formuła ewoluowała. zanotuj Zakonnica sukces kasowy, ale późniejsze ponure wiadomości ustne.

Zmieniacz gry Adam Robitel podjął ryzyko w 2014 roku. Zdobycie Deborah Logan był filmem, który kładł nacisk na opętanie, a nie na potwora. Tym razem główna bohaterka cierpiała na chorobę Alzheimera, ponieważ istota powoli ją pochłaniała. Robitel stworzył ostateczny obraz tak niezatarty, że prawie z dnia na dzień przeniósł go z niezależnego do głównego nurtu.

W jednym z najlepszych tegorocznych filmów Ariego Astera Dziedziczny, pokazał nam wspaniały przykład tego, jak współczesna publiczność reaguje na filmy o opętaniu. „Krytycy” horroru w mediach społecznościowych nienawidzili tego, odrzucając go, podczas gdy inni wciąż nie mogą się nadziwić tej ostatniej scenie.

To, co zrobili Robitel i Aster, polegało na całkowitym usunięciu popowego demona Freidkina, ich potwory nie objawiały się krostami, niebieską skórą ani niesamowitymi soczewkami kontaktowymi, zamiast tego powoli przejmowały gospodarza, który wydawał się na pozór normalny, nawet funkcjonujący publicznie.

Nie oznacza to, że niektóre mechanizmy zostały całkowicie usunięte. Przestraszenia przed skokami są nadal w grze, po prostu nie są głównym źródłem strachu. W końcu demony też potrzebują swoich chwil.

Ale z filmami takimi jak The Devil Inside, Egzorcyzmy Emily Rose, Ostatni egzorcyzm, Posiadanie, i teraz Posiadanie Hannah Grace, otrzymujemy instrukcję montażu marki Ikea. Weź niewinną osobę, dodaj demona-celebrytę o fajnym imieniu, dodaj łamiące kości efekty specjalne w ramkach w kolorze indygo i podaj zwiastun, który podkreśla wszystkie powyższe elementy.

Jeśli jesteś filmowcem i czytasz to, to nie tak, że nie chcę kolejnego demona gwiazdy pop w tym gatunku, za wszelką cenę stwórz następnego Freda Kruegera — potrzebujemy go JAK NAJSZYBCIEJ!

Po prostu przenieś to już do prawdziwego świata lub przywiąż ich do ciała, ale znajdź inny sposób na ujawnienie ich mocy, inny niż zatrudnienie akrobatysty lub mistrza CGI do wykonania całego ciężkiego podnoszenia.

Lub jeśli chcesz wziąć np naprawdę duże ryzyko, zgłoś tę sukę Egzorcysta zamiast próbować go skopiować. Nie zakopuj go pod inną „sytuacją” ze względów bezpieczeństwa.

Na razie rok 2019 wydaje się być pozbawiony jakichkolwiek filmów ze słowem „opętanie” lub „egzorcyzm” w tytule. Jest The Grudge ale przynajmniej ma jaja, by być remakiem zaledwie 14 lat po oryginale.

A Kayako jest zdecydowanie popowym demonem; eteryczna diva. Ale nie boi się wyjść ze swoich ofiar, aby zobaczyć świat, który po sobie zostawiła. Friedkin będzie zachwycony.