Wszyscy je mamy. Ten jeden horror, który rezonuje z powodu przywiązanej do niego bardzo osobistej pamięci.

Dla mnie to nie jeden film, ale seria.

Od chwili, gdy Tobin Bell podniósł się z podłogi, aż do ostatniego „zakończenia gry” Cary Elwes, Piła oznaczało znacznie więcej niż lukratywny serial grozy. Moja miłość do jesieni zmieniła się z ostrych temperatur, rozgrywek baseballowych i sezonu Halloween w coś głębszego w październiku 2004 roku.

Kilka pierwszych akordów „Hello Zepp” Charliego Clousera przywoływać obrazy, które są lustrzanym przeciwieństwem lalki i trójkołowce i skomplikowane Pułapki, bo dla mnie chodzi o przyjaźń.

W dzisiejszych czasach nierzadko słyszy się, jak faceci nazywają się „bratem”, ale kiedy zacząłem to mówić, miałem to na myśli. Mój syn Dan jest dla mnie jak brat. Znamy się od prawie dwudziestu lat; Pracowaliśmy razem, mieszkaliśmy razem i przeszliśmy razem wiele gówna.

To była więź, która zaczęła się od wzajemnej miłości do filmów i nigdy się nie zmieniła. Możemy prowadzić całe rozmowy, które są niczym innym jak wierszami z naszych ulubionych filmów.

Ta wspólna pasja ostatecznie doprowadziła nas do pięknego dzieła, które zapoczątkowało umysły Leigh Whannell i James Wan.

Każdego października przez siedem lat chodziliśmy do teatru, aby przyswoić skomplikowane lekcje Johna Kramera o docenieniu życia i, w dziwny sposób, dokładnie to się wydarzyło.

Inni znajomi, którzy nie przepadali za horrorem, zastanawialiby się, dlaczego nadal wybieramy się na najnowsze wiadomości Piła rata, ponieważ było to w kółko to samo, a główny bohater zmarł trzy filmy temu.

Nasza odpowiedź stała się standardem: „Zaszliśmy tak daleko”.

Nie muszę nikomu wyjaśniać, że życie ma sposób na zmianę rzeczy. Odpowiedzialność karier i rodzin jest katalizatorem przerwy trwającej od dni do tygodni, a wreszcie do miesięcy.

Dla mnie i Dana nie chodziło tylko o karierę, ale także o geografię i fakt, że obecnie przechodzi on ze swojej zwykłej pracy do sklepu z grami, który kupił około trzy lata temu. Chociaż cieszę się, że Dan „żyje snem”, tak jak to określa, a ja wciąż wpadam od czasu do czasu, to tylko sprawia, że ​​tęsknię za dawnymi czasami, kiedy mieliśmy więcej czasu na wspólne oglądanie Pulp Fiction, The Dark Knight i oczywiście, Piła.

Serial podobał nam się z różnych powodów. Podczas gdy każdy z nas uwielbiał głęboko tkane, powiązane ze sobą historie, on wykopał pułapki, a ja oświadczyłem, że intensywność Bella jest zawsze warta ceny wstępu.

Chociaż uwielbiam horror, nie przepadam za gore. Niestety, jestem trochę zbyt biegły, jeśli chodzi o stawianie się w roli bohaterów, więc za każdym razem, gdy serial podbijał stawkę pułapkami, wijąłem się coraz bardziej na swoim miejscu. Z kolei Dan coraz bardziej się ze mnie śmiał.

Do diabła, rok IV wyszliśmy, poszliśmy zaraz po pracy i postanowiliśmy złapać kanapki, żeby zakraść się do teatru, żebyśmy mogli zjeść obiad. Nie byłem tego pewien, ponieważ jak powiedziałem, nie jestem fanem krwi, zwłaszcza gdy jem. Dan obejrzał się i zauważył od niechcenia: „Prawdopodobnie większość zjesz, zanim przyczepy się skończą, a nawet jeśli tego nie zrobisz, to nie jest tak, że zobaczymy, jak od razu ktoś zdziera z kogoś mięso”.

Kiedy rozpoczęła się sekcja zwłok i lekarz zaczął odrywać twarz Kramera od jego czaszki, posłałem śmiertelne spojrzenie i „Skurwysyn” w stronę Dana, który wpił się ze śmiechu, gdy upuściłem kilka ostatnich kęsów mojej kanapki na podłogę. Film miał swoją drugą noc, więc oczywiście oskarżyłem go o to, że już go widział, bo skąd, do cholery, wiedział, że to się wydarzy? Wtedy zaprzeczył temu z chichotem i zaprzecza temu do dziś, ale nadal nie jestem sprzedany.

Do czasu, co miało być Ostatni rozdział potoczyło się, stało się wydarzeniem. Spotkaliśmy się, aby obejrzeć maraton pierwszych sześciu filmów, abyśmy mogli pontyfikować i ustalić, jak to zrobić Piła VII dobiegnie końca. Chciałbym powiedzieć, że byliśmy dumni, że zadzwoniliśmy po powrót doktora Gordona, ale jestem pewien, że nie byliśmy sami z tym wnioskiem. Klucz umieszczony za okiem gościa i to, co miało być Jigsawiem wykonującym operację na taśmie kulejącej od aparatu do stołu operacyjnego, było prawdopodobnie dość oczywiste, ale nadal był to fantastyczny sposób na spędzenie dnia.

W tamtym czasie rozgrywki baseballowe były w pełnym rozkwicie. W rzeczywistości, ostateczna mistrzyni World Series Giants gościła Braves w San Francisco, a kobieta, którą wtedy widywałem, wysłała mi SMS-a, abym dołączył do niej i kilku przyjaciół w barze na mecz. Rzadko opuszczam konkurs posezonowy, ale musiałem odmówić. Zastanawiała się, dlaczego wolę siedzieć i oglądać kilka starych filmów, zamiast oglądać baseball i pić z moją dziewczyną.

Ale ona po prostu tego nie zrozumiała, zaszliśmy tak daleko.

W nocy udaliśmy się z Danem do Buffalo Wild Wings i The Piła wielki finał, ale chociaż byliśmy zadowoleni, że tak naprawdę to nazwaliśmy, żadne z nas nie było koniecznie zadowolone z pożegnania. Czuliśmy, że taka epicka saga nie mogła się na tym zakończyć.

Podróż, która zaczęła się od nerek na eBayu, zakończyła się ostatnią kurtyną opadającą Ogrodzenia pikietowe, niezadowalające zakończenie wyścigu, który trwał siedem oktobrów.

Niedługo potem podjąłem bardziej wymagającą pracę. Dan kupił sklep. Poruszyłem się.

Były sporadyczne spotkania i nadal każdego maja jeździmy na Comic Con w Minneapolis, ale jak to często bywa, życie stanęło nam na drodze.

Od naszego ostatniego minęło siedem lat Piła wycieczka, ale nie będzie ósmej. Dziedzictwo trafi do kin w październiku.

Kiedy dostałem wiadomość, że Piła oficjalnie miałby część VIII, natychmiast wysłałem SMS-a do mojego brata, mówiąc: „Chcę zagrać w grę. Jeszcze raz."

Odpowiedź Dana była prosta: „Doszliśmy tak daleko”.