Nick Cutter jest obecnie popularnym nazwiskiem w świecie literatury grozy (plotka głosi, że… to może nawet nie być jego nazwisko real imię. Ciii…). Dlaczego możesz zapytać? Z powodu tej cholernej, dziwacznej powieści pt. The Troop.

"The Troop wystraszył mnie jak cholera i nie mogłem go odłożyć. To oldschoolowy horror w najlepszym wydaniu”. — Stephena KingaRaz w roku harcmistrz Tim Riggs prowadzi grupę chłopców w kanadyjskie pustkowia na weekendowy wypad na kemping — tradycja tak pocieszająca i niezawodna, jak dobra opowieść o duchach wokół buzującego ogniska. Chłopcy to zgrana załoga. Jest Kent, jeden z najpopularniejszych dzieciaków w szkole; Ephraim i Max, również lubiani i niefrasobliwi; jest też kujon Newt i niezwykła kaczka Shelley. W większości wszyscy się dogadują i są szczęśliwi, że tam są — co trochę ułatwia pracę skautmistrza Tima. Ale z jakiegoś powodu nie może pozbyć się wrażenia, że ​​w tym roku coś dziwnego wisi w powietrzu. Coś czeka w ciemności. Coś złego…Przychodzi do nich w nocy. Nieoczekiwany intruz wpada na ich kemping niczym dzikie zwierzę. Jest szokująco chudy, niepokojąco blady i żarłocznie głodny - mężczyzna w niewysłowionych udrękach, który naraża Tima i chłopców na coś znacznie bardziej przerażającego niż jakakolwiek historia o duchach. W jego ciele kryje się bioinżynieryjny koszmar, horror, który rozprzestrzenia się szybciej niż strach. Chłopcy, jeden po drugim, dokonają rzeczy, których nikt nie mógłby sobie wyobrazić.No i się zaczyna. Męczący weekend w dziczy. Wstrząsająca walka o przetrwanie. Nie ma możliwości ucieczki przed żywiołami, zarażonymi… ani przed sobą nawzajem.

Po części Władca much, po części 28 dni później — i wszechogarniający — ten zwięźle napisany, trzymający w napięciu thriller zabierze Cię głęboko w jądro ciemności, gdzie strach żywi się zdrowym rozsądkiem… a przerażenie pragnie więcej.

Tak, czy zauważyliście tę miłą notkę od Stephena Freaking Kinga??? Tak, ten Nock Cutter jest całkiem niezły.

Postanowiłem więc wyruszyć z mojego domu w Maine, aby znaleźć tego urodzonego w Kanadzie mężczyznę o pokręconym umyśle. Chwyciłem skórzaną kurtkę i buty i uświadomiłem sobie, jak zimno jest na zewnątrz. Zdjąłem płaszcz i odpaliłem stary internet. Dużo łatwiej i dużo, dużo cieplej.

Musieliśmy pogawędzić o jego wielkim przeboju, jego nowym wydawnictwie (Głębokie) i kilka innych rzeczy...

Glenna Rolfe'a: Jednym z moich lęków nr 1 w okresie dorastania był pomysł posiadania tasiemca. Czy to była twoja paranoja?

Nicka Cuttera: Hmmm, raczej nie. W każdym razie nie dokładnie. Bardziej bałam się zagrożeń zewnętrznych. Rekiny, karaluchy. Ale pomysł posiadania wroga w sobie, pod skórą, wydawał się dość obrzydliwy, więc zdecydowałem się z nim pobiec.

GR: Ile badań musiałeś przeprowadzić na temat tego paskudnego pasożyta i czy te badania przyprawiały cię o koszmary?

NC: Uczciwy kawałek. Standardowa kwota, dzięki której czułem się dobrze, idąc naprzód z historią z poczuciem, że prawdopodobnie wiedziałem trochę więcej niż moi czytelnicy, czyli często o to, jak daleko MUSISZ być: tylko kilka kroków, aby to, co piszesz wydaje się, że może się to zdarzyć, nawet jeśli w rzeczywistości jest to prawie nieprawdopodobne.

GR: Czytałem gdzieś, że faktycznie byłeś przywódcą skautów… Czy sam byłeś skautem, gdy dorastałeś? A jaka była najbardziej przerażająca lub interesująca rzecz, której byłeś świadkiem jako skaut lub lider skauta?

NC: Właściwie byłem tylko skautem. Nie miałem gitary akustycznej ani zwyczaju noszenia scyzoryka przy pasku, ani chęci spędzania weekendów z chłopakami w lesie, więc uznałem, że samo bycie harcerzem wystarczy. Moje życie jako skauta było naprawdę łatwe. Większość wieczorów spotykaliśmy się w sali gimnastycznej, więc chyba najgorsze, co kiedykolwiek widziałem, to woźny czyszczący po pijaku podłogę swoim bazgrołem czy czymś takim. Chyba łatwo wybrnąłem.

GR: Opowieść ma klimat „Ciała” w odniesieniu do grupy dzieci. Czy wśród tych facetów dorastałeś?

NC: Wszystkie te postacie są, podobnie jak postacie we wszystkich moich książkach, syntezą mnie - mnie, moich własnych wspomnień - i ludzi, których znam. Oczywiście, jeśli chodzi o naprawdę nie utarte ścieżki niektórych z tych postaci, psychozy i okrucieństwa – to tylko elementy, które całkowicie wymyśliłem. Ale tak, na tym etapie mojej kariery rzadko piszę beletrystykę, ponieważ rzadko układam narrację, która nie czerpie w jakiś sposób z mojego życia i ludzi w nim żyjących. . . bez względu na to, jak absurdalna może być ta koncepcja, w całym tekście znajdują się bryłki doświadczeń z prawdziwego życia.

GR: Czy zwrócono się do ciebie o zrobienie The Troop jako film?

NC: To było opcjonalne. Właściwie przez jakiś czas. Nie mogę wspomnieć o studiu ani producentach, ponieważ są trochę wybredni w tego typu rzeczach. Ale większość ludzi znałaby nazwiska, zwłaszcza jeśli są miłośnikami horrorów.

GR: Wspaniały! Gratulacje. Masz też zupełnie nową książkę z horrorami – Głębokie. Czego możemy się spodziewać w tej? Jakieś fajne rzeczy, o których chcesz wspomnieć lub promować?

NC: Cóż, dzieje się to w najgłębszym miejscu oceanu. Tytuł chyba na to wskazuje. Zawsze uważałem tę część naszego świata za głęboko przerażającą, z tą ciemnością, ciśnieniem i czymkolwiek, co może zamiatać dno morza.

GR: Wpływ króla jest oczywisty w The Troop. Horror był twoją pierwszą miłością?

NC: Tak, na pewno. Dorastałem, czytając Kinga, Koontza, Barkera, McCammona, Lansdale'a i tak dalej.

GR: Czy możesz podać mi trzy swoje ulubione utwory Kinga… którekolwiek z jego opowiadań/powieści/filmów… niekoniecznie twoje trzy najlepsze, ale trzy, które wywarły wpływ na ciebie jako pisarza.

1. Ciało

2. It

3. Boogeyman

GR: Ładny! Kto poza Kingiem jest twoim ulubionym horrorem?

NC: Clive Barker to zawsze solidny zakład. Naprawdę podekscytowany, aby przeczytać jego nowy w tym roku. Josh Malerman jest świetny. Joe Hilla. Benjamin Percy wykonuje świetną robotę. Jest teraz mnóstwo naprawdę solidnych pisarzy horrorów.

GR: Czy planujesz wziąć udział w jakimś konkursie w Stanach w 2015 roku?

NC: Powiedziałbym, że to mało prawdopodobne. Mam całą listę obowiązków związanych z pisaniem, dyplom do ukończenia i mały brzdąc w domu. Trudno dużo wyjść. Ale jeśli tak, możesz sprawdzić moją stronę internetową www.craigdavidson.net i zobaczę, czy będę koncertował gdziekolwiek w Stanach w najbliższym czasie.

GR: Czego możemy się spodziewać po pokręconym umyśle Nicka Cuttera?

NC: Po Głębokie is Akolita, z Chizine Press. To tylko kilka miesięcy przerwy. Potem, mniej więcej o tej porze w przyszłym roku, jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem, tak będzie Małe Niebo, z Galerii/S&S. Potem zdrzemnę się może na pięć lat.

GR: Ostatnie pytanie: co zrobiłby Nick Cutter, gdyby został uwięziony na wyspie i zarażony tasiemcem Troop?

NC: Jezu, kto wie? Prawdopodobnie wykorzystałby ostatnie kilka godzin. Urządź przyjęcie dla mew i żółwi i postaraj się ich nie zjeść (on pewnie by je zjadł).

WIĘCEJ NICK CUTTER:

AMAZON

STRONA INTERNETOWA

TWITTER