Powrót na 112 Ocean Avenue z pewnością był marzeniem Diane Franklin, ale takim, o którym większość nigdy nie myślała, że ​​się spełni. Wystarczająco interesujące dla tych z was, którzy nie są świadomi, Diane grała najstarszą córkę Amityville II: Posiadanie a teraz gra rolę matki (Louise DeFeo) w tym nowym filmie, Morderstwa w Amityville.

Niedawno miałam okazję porozmawiać z Diane o jej roli Louise Defeo, którą wykonała, muszę dodać, że wykonuje niesamowitą robotę, wnosząc swój własny gust do tej postaci, o tym, jak wierzyła, że ​​Louise przeżyła swoje życie tuż przed śmiercią 13 listopada 1974 roku. Ta rola jest nie tylko najważniejsza dla samej Diane, ale jej fani zdadzą sobie również sprawę, jak ważna i instrumentalna jest Diane dla Amityville. Wciąż nie mogę wyrazić, jak bardzo jestem uprzywilejowany, że miałem okazję z nią rozmawiać.

Morderstwa w Amityville są teraz w kinach i dostępne na platformach VOD Streaming.

Wywiad z Dianą Franklin

Ryan T. Cusick: Cześć Diane.

Diana Franklin: Cześć Ryan, jak się masz?

PSTN: Mam się dobrze, jak się masz dzisiaj?

Rada Nadzorcza: Czuję się świetnie, to był pracowity dzień.

PSTN: Bardzo dziękuję za poświęcenie czasu w ciągu dnia na rozmowę ze mną. To naprawdę przyjemność.

Rada Nadzorcza: Aww dziękuję. Znasz jakieś rzeczy, które zrobiłem?

PSTN: Umm.. tak. Ale Amityville II jest na szczycie listy.

Rada Nadzorcza: Cóż, wiesz, kto jeszcze to kocha? Quintona Tarantino. Jest wielkim fanem tego filmu. To jest bardzo fajna historia, mam fajną historię do opowiedzenia. Quinton Tarantino ma teatr o nazwie Beverly… ummm… ummm… o rany, Beverly, och, jak mój umysł mógł mi uciec? Cóż, ma teatr i podstawowy co się stało, że grał Amityville II w kinie i poszedłem zrobić sesję pytań i odpowiedzi, a Daniel Farrands przyszedł i zobaczył film. Był scenarzystą i reżyserem m.in Morderstwa w Amityville, tak wpadliśmy na pomysł, abym wystąpił w filmie. Nie wiedziałem, dowiedziałem się później, czy to nie niesamowite? Quinton był fanem, a ja pomyślałem „o mój Boże”.

PSTN: Wow, tak, to jest niesamowite! Kto podjął decyzję o sprowadzeniu Burta Younga z powrotem?

Rada Nadzorcza: Oto wspaniała rzecz. Zaczynamy obsadę, więc prawdopodobnie byłem drugą osobą, najpierw obsadzili Johna Robinsona, który wykonał niesamowitą robotę w filmie. Rzucali w dół i jak dotarli do dziadków było już trochę później. Pierwotnie nic nie powiedziałem, ale firma produkcyjna Skyline i Daniel przyszli do mnie i zapytali „co z Burtem?” Powiedziałem: „to jest cudowne, bardzo bym chciał!” Zasugerowałem też, żeby Rutanya [Alda] również chciała to zrobić, ale była skomplikowana grupa rzeczy i niestety nie mogła tego zrobić. Myślę, że nie mogli jej dostać, a ona nie mogła tego zrobić, nie mogli jej sprowadzić. Ale dostaliśmy Burta, a potem Lainie [Kazan]. Ale o mój Boże, pozwól, że ci coś powiem. Czy widziałeś film?

PSTN: Tak, miałem szczęście, że mogłem to zobaczyć na ScreamFest.

Rada Nadzorcza: Och, miło. Więc ta chwila z Burtem i mną jest taka prawdziwa, taka szczera. I cieszę się, że mam to na ekranie, ponieważ w filmie jest taka wzajemna miłość, jak wspominanie dawnych czasów i jestem po prostu naprawdę wdzięczny, że to była dla nich naprawdę miła rzecz, że chcieli, aby Burt wszedł.

PSTN: A potem odtworzenie tej urodzinowej sceny i odwrócenie ról było po prostu niesamowite.

Rada Nadzorcza: [Podniecająco] Tak! Prawidłowy? To było szalone mieć znowu scenę urodzinową. Bardzo się cieszę, że to powiedziałeś, nie jestem pewien, czy publiczność o tym wie, ale dla mnie granie córki Patricii Montelli, która zasadniczo jest Dawn Defeo, tylko imię zostało zmienione, myślę, że ze względów prawnych, cokolwiek. To naprawdę była ta sama historia i doświadczyłem tego z perspektywy córki, a potem z perspektywy matki oszałamiające. To był taki cudowny… wiesz, to było po prostu szalone.

PSTN: Co za wspaniała okazja, niesamowita.

Rada Nadzorcza: Naprawdę nie sądzę, żeby jakakolwiek inna aktorka to zrobiła, grając matkę, a potem córkę w tej samej historii. Nie sądzę, żeby to się kiedykolwiek wydarzyło.

PSTN: Ta część została stworzona właśnie dla Ciebie. Patrząc na ciebie, mógłbym powiedzieć, że to najlepsza praca, w jakiej cię widziałem, to znaczy… Wiem, że to wiele dla ciebie znaczyło.

Rada Nadzorcza: Tak i bardzo dziękuję! Naprawdę uważam, że warto zobaczyć ludzi. Po pierwsze po prostu być tak szczęśliwym, że to robię. Wiele razy, kiedy aktor zostaje zatrudniony, mówi: „Dobra, teraz gram mamę” i wypełniasz lukę, a może dorośli nie dostają dobrych, soczystych ról, ale bardzo mi się to podobało, myślę, że publiczność jest będzie z tego powodu szczęśliwy. Myślę, że ludzie, którzy teraz zobaczą Amityville II, a potem zobaczą to, będą naprawdę szczęśliwi.

PSTN: Mam nadzieję, że zachęci to ludzi do powrotu i ponownego odwiedzenia tego filmu lub zobaczenia go po raz pierwszy.

Rada Nadzorcza: Tak. Chcę powiedzieć, że to, co jest dla mnie bardzo interesujące, to to, że uczę dzieci i pomyślałem, powiedzmy, że dzieci są starsze, nastolatki mogą obejrzeć film Amityville, mogą obejrzeć ich oboje. Mogą obejrzeć ten, który właśnie wyszedł, ponieważ nie jest tak drastyczny i cieszę się z tego, ponieważ mogą zobaczyć moją pracę i to jest naprawdę miłe. Możesz grać jako starsza aktorka i dla mnie to również była jedna z najwspanialszych rzeczy, zaczynałam tak młodo, że zaczęłam grać w wieku dziesięciu lat. Jednym z moich marzeń było to, że kocham ten zawód, bo można grać do osiemdziesiątki, grać całe życie. To jedna z moich myśli: „och, wspaniale jest być wzorem do naśladowania dla kobiet do odgrywania dobrych soczystych ról, gdy się starzejesz”.

PSTN: Cóż za wspaniały tego przykład, Morderstwa w Amityville, zatoczyłeś pełne koło.

Rada Nadzorcza: Wiesz, że powiem też coś innego. Co ciekawe, zdecydowałem, że chcę robić horrory i to dlatego, że powiedziałem sobie: „gdzie są dobre role dla kobiet? Gdzie są soczyste, duże części? Horror, po to są te dramatyczne role. Poszedłem do horroru, aby móc robić dramaty i po prostu wpadło mi to w oko, po prostu otworzyłem na to umysł i oto było, bardzo interesujące.

PSTN: Tak i idą ramię w ramię. Czy znalazłeś jakieś wyzwania grając w Louise DeFeo?

Rada Nadzorcza: Tak. Cóż, po pierwsze, to bardzo interesujące, że mówisz, że „rola była dla mnie odpowiednia”, ponieważ kiedy dostałem scenariusz w opisie, było napisane „duża włoska mama”, a ja pomyślałem „o mój Boże, nie jestem tą osobą”, to znaczy to nie jestem ja fizycznie, nie jestem wysoki, nie jestem duży, jak mam to zagrać? Kiedy poszedłem na przesłuchanie, musiałem sobie powiedzieć, nie… to znaczy w mojej głowie wydawało mi się, że nie jestem tym, czego szukają. Gdzieś w głębi duszy pomyślałem, że to moja jedyna szansa, by być tą postacią, więc muszę to odpuścić i po prostu będę tym w pokoju i dzięki temu dałem najlepsze przesłuchanie w moim życiu. I to było. Klasnęli, wszyscy w tym pokoju – dyrektor castingu, producenci, reżyser, reżyser Daniel, wstał i przytulił mnie przez minutę, nawet płacząc, mówiąc: „jesteś moją Louise, jesteś moją Louise”. Aha, i płakałam – to było intensywne. Więc myślę, że ekscytujące jest to, że kiedy jesteś aktorką, możesz mieć te magiczne chwile, to tylko kwestia tego, ile dasz z siebie w pokoju, musisz dać w pokoju. I musisz mieć rację w tej roli, znowu tu jestem i nie sądziłem, że nadaję się do tej roli i to było jeszcze bardziej zaskakujące. [Śmiech]

PSTN: Mam na myśli sposób, w jaki cię zrobili, zwłaszcza z włosami, wygląda bardzo podobnie do niej – jeśli spojrzysz na portret.

Rada Nadzorcza: [Ekscytująco] Tak, to też była inna rzecz. Spojrzałem na to i pomyślałem: „Czy wyglądam jak ta kobieta?” Jest taki wspaniały portret Louise Defeo i naprawdę starałem się oddać emocje, w których troszczyła się o swoje dzieci, to znaczy była zamożną kobietą z Long Island. Miała ładne ubrania, dobrą, ładną biżuterię, była jedną z tych osób, dla których bycie szanowanym było dla niej bardzo ważne. Przynajmniej grałem tak, jakby kochała swoje dzieci, ponieważ myślę, że do pewnego stopnia… To znaczy starała się utrzymać tę rodzinę razem. Myślę, że przedstawiając jej rolę, starałem się ucieleśnić ją nie tylko wyglądem, ale także emocjami, gdzie była w swojej głowie. Słyszałem też coś całkiem interesującego, co ktoś mi kiedyś powiedział, właściwie fan, że Louise jest spokrewniona z Lady GaGa, co wydało mi się interesujące.

PSTN: Naprawdę?

Rada Nadzorcza: Z daleka istnieje jakieś połączenie, które uważałem za niesamowite. Dowiedziałem się o tym później, ale pomyślałem, że jeszcze bardziej interesujące jest to, że ten incydent, który wydarzył się na Long Island, w Amityville, ma tak duży wpływ na świat w sposób, jakiego nie znamy.

PSTN: A jaki to mały świat. Wow, bardzo ciekawe.

Rada Nadzorcza: Ta historia… to już inna sprawa. Ci ludzie, idziesz oglądać filmy, które są czymś rozrywkowym, a potem są filmy, które są takie jak ten – tak bogate i tak głębokie w fabule, w grze aktorskiej, w ludziach, którzy w tym są i jest tak wiele fajnego tła w tym wszystkim i wszystko pochodzi z miejsca miłości. Reżyserowi spodobał się scenariusz i tak ciężko nad nim pracował, że był to pierwszy film, który wyreżyserował i ma ogromny szacunek dla całej rodziny. Po prostu wziął sobie to do serca, Danielu Farrandsie.

PSTN: I wie o tym bardzo dużo. Kiedy wczoraj z nim rozmawiałem, jesteś Wikipedią Amityville.

Rada Nadzorcza: Tak, robił filmy dokumentalne. Z całego Amityville to on wiedziałby więcej niż ktokolwiek inny. Byłem tak podekscytowany, że mogłem być tego częścią – w całości. Zanim zrobiłem to Amityville. Dowiedziałem się, że pierwotnie Jennifer Jason Leigh nagrała Amityville i znałem kogoś, kto na tym zabrzmiał i powiedział: „Och, właśnie zrobiłem Amityville z Jennifer Jason Leigh”. A to było lata temu i pomyślałem [niestety] ohhhhh, dlaczego do mnie nie zadzwonili?

Obie: [Chichot]

Rada Nadzorcza: [Niestety] „och, powinni byli zadzwonić, jestem mniej więcej w tym samym wieku”. [Śmiech] Pamiętam, że pomyślałem: „Och, no cóż, to się nie wydarzy”. To takie zabawne, że po latach gram Louise”.

PSTN: Gdyby Dan miał później zaplanowany inny projekt, czy byłbyś zainteresowany byciem jego częścią?

Rada Nadzorcza: O mój Boże, tak. Uwielbiam też sposób, w jaki reżyseruje. Tak bardzo się łączę. On jest, jak, on jest... Próbuję znaleźć odpowiednie słowa. Ma wizję, jest bardzo konkretny i ma jasność co do swojego reżyserowania. Ufam jego pomysłowi i wizji i uwielbiam jego dokładność… chce, żeby wszystko było jak należy i uwielbiam to u reżysera. Bardzo dobrze nam się razem pracowało. Jeśli czegoś potrzebuje, mogę to przynieść, wiesz… to było naprawdę świetne. Bardzo chciałabym.

PSTN: Czy podczas kręcenia filmu przeżyłeś jakieś straszne momenty lub coś zabawnego, co wydarzyło się na planie?

Rada Nadzorcza: Tak. Tak, straszne, wydarzyła się naprawdę przerażająca rzecz. Siedzę przy lunchu pod plandeką i kiedy jem, nagle z nieba spada garść tych strąków, do których nawet nie wiem, jak się dostały, bo jesteśmy ubezpieczeni, to Craft Services, i spadają mi na kolana. Z tych strąków wychodzą te jasnozielone chrząszcze i pełzają po mnie i to było obrzydliwe, a ja siedzę tam w swoim kostiumie i myślę: „co tu się dzieje?” Nawiasem mówiąc, to się nigdy nie zdarzyło i cała ich masa. A te chrząszcze wychodzą ze strąka i ześlizgują się jak w zwolnionym tempie. Nie mogę nawet zacząć… jak wielkość orzecha włoskiego. To jest przerażające i tylko jedna z rzeczy. To była dla mnie najbardziej przerażająca rzecz z powodu robaków i całej sprawy z Amityville.

PSTN: Tak z muchami.

Rada Nadzorcza: Tak, i muchy, to były gigantyczne chrząszcze i to było szokujące i przestraszyłem wszystkich, to byłem tylko ja, spadł mi prosto na kolana i spojrzałem w górę, nie było nic, wiesz, tylko plandeka dla nas. Nie wiem, jak tam idzie, przyprawiało mnie to o dreszcze, robaki, całość – I to była tylko jedna rzecz, ale były też inne rzeczy. Więc proszę bardzo. [śmiech]

PSTN: Bardzo ci za to dziękuję! I jeszcze raz gratulacje super się z Tobą rozmawiało.

Rada Nadzorcza: Dziękuję i również cieszę się.

Sprawdź pytania i odpowiedzi „The Amityville Murders” z festiwalu filmowego ScreamFest i zwiastun poniżej!