Napisane przez Shannon McGrew

Nie zamierzam udawać, że dużo wiedziałem o „Wishmaster” serie do późna. Dorastając w latach 90-tych, moim głównym źródłem horroru były filmy, które były masowo sprzedawane w kinach i telewizji iz jakiegoś powodu „Wishmaster” nigdy nie trafił na mój radar. Mając to na uwadze, w zeszłym tygodniu dobrzy ludzie z Vestron Video wydali „Seria kolekcji Wishmaster” który obejmuje wszystkie cztery filmy; „Wishmaster”, „Wishmaster 2: Evil Never Dies”, „Wishmaster 3: Beyond the Gates of Hell”, „Wishmaster 3: Beyond the Gates of Hell”, „Wishmaster 4: The Prophecy Fulfilled”, które są pięknie odrestaurowane i zremasterowane. Nie wiedząc, czego się spodziewać, poświęciłem tydzień na obejrzenie wszystkich czterech i powiem ci, że to było piekielne doświadczenie.

Zacznijmy od oryginału „Wishmaster”, film, od którego wszystko się zaczęło. Ku mojemu zadowoleniu stwierdziłem, że cały ten film mi się podoba! Pierwszy film z serii wprowadza nas w postać złego, demonicznego Dżina, granego spektakularnie przez Andrew Divoffa, który zostaje uwolniony ze swojego kamienia tajemnego ognia po umieszczeniu tam przez czarownika. Dżinn musi spełnić trzy życzenia swojemu właścicielowi (znanemu również jako czuwaczowi), aby mógł przywołać swój legion złego Dżina na Ziemię. Film wyreżyserowany jest przez legendę FX Roberta Kurtzmana i zawiera niesamowite występy Roberta Englunda, Kane'a Hoddera, Tony'ego Todda, Angusa Scrimma i Teda Raimiego. To, co sprawia, że ​​ten film jest tak przyjemny, to połączenie talentu i charyzmy, które Andrew Divoff wnosi do stołu jako Dżin / Nathaniel Demerest w połączeniu z niewiarygodnymi praktycznymi efektami.

Przejść do „Wishmaster 2: Evil Never Dies”, Wciąż znajdowałem wiele rzeczy, którymi mógłbym się cieszyć, ale przyznam, że czułem, że brakuje mi części tego uroku, który miał pierwszy film. Może to wynikać z faktu, że ten film miał nowego reżysera, Jacka Sholdera, a może fabuła nie była tak kusząca, ale niezależnie od tego, film nadal mnie bardzo bawi. Tym razem Djinn musi zebrać 1001 dusz, aby rozpocząć Apokalipsę, i czy jest lepszy sposób na znalezienie tych dusz niż w więzieniu. Andrew Divoff po raz kolejny powraca jako diabelski Djinn i jest tak samo hipnotyzujący, jak w pierwszym filmie. Jeśli chodzi o efekty praktyczne, to nie są na tym samym poziomie, co w pierwszym filmie, ale wciąż są imponujące i jest sporo krwi i posoki, aby zaostrzyć apetyt gorehoundów.

W trzecim filmie zaczynamy naprawdę szybko jechać na południe. Byłem optymistą wchodząc do „Wishmaster 3: Beyond the Gates of Hell” ze względu na to, jak bardzo podobały mi się pierwsze dwa filmy, ale to dlatego, że zakładałem, że Andrew Divoff wróci. Uwaga spoiler: nie wraca po ten lub następny. Na jego miejscu jest aktor John Novak, który nie jest straszny, ale nie wnosi takiego samego poziomu diabolicznego uroku i humoru z lat 90-tych, jak Divoff. Po raz kolejny mamy nowego reżysera, Chrisa Angela (nie magika) i następuje zdecydowana zmiana w tonie i atmosferze. Tym razem Dżinn powoduje chaos i rzeź na uniwersytecie, bo czemu nie? Jeśli chodzi o praktyczne efekty, które pokochałem w pierwszych dwóch filmach, nie były one tak szczegółowe ani tak wyjątkowe, jak w poprzednich filmach. Poza tym „ludzka” postać Dżina, profesora Joela Barasha (Jason Connery) była bardzo irytująca, a jego osobowość irytowała mnie przez cały film.

Jeśli myślałem „Wishmaster 3” był zły, o człowieku, byłem na dupy z „Wishmaster 4: The Prophecy Fulfilled”. Myślę, że ogólnie ten film mnie wkurzył. Reżyser Chris Angel i aktor John Novak wracają po raz kolejny w najnowszej odsłonie i przysięgam, że ten film jest skrzyżowaniem niskobudżetowego horroru + soft core porno + ta scena, w której Jack rysuje Rose jak jedną ze swoich dziewczyn „Titanic”. Film ma być horrorem, ale rozgrywał się bardziej jak tragiczna historia miłosna z wrzuconą krwią i posoką. Połącz to ze złym dżinem, który nagle ma świadome i okropne aktorstwo, poczułem się rozczarowany i zirytowany tym, jak bardzo spadła jakość tych filmów. Jedyną rzeczą w tej części, która mi się podobała, był Dżinn w ludzkiej postaci, grany przez aktora Michaela Trucco. Był znacznie bardziej znośny niż ostatnia wersja w „Wishmaster 3”.

Chociaż ostatnie dwa filmy pozostawiały wiele do życzenia, pierwsze dwa filmy spodobały mi się na tyle, że polecam tę kolekcję fanom horrorów z całego spektrum. Grafika jest ostra i wspaniała, a kolory wyskakujące z ekranu sprawiają, że jest to jeden z lepiej odrestaurowanych filmów, jakie widziałem. Ta kolekcja jest również pełna specjalnych funkcji, takich jak wywiady, komentarze, materiały zza kulis i nie tylko. Ogólnie cieszę się, że miałem okazję obejrzeć wszystkie te filmy i chociaż ostatnie dwa były dość bolesne, byłbym niedbały, gdybym powiedział, że jakaś część mnie ich nie lubi. Fani „Mistrzu życzeń”Na pewno będzie chciał zgarnąć tę kolekcję.