To jest relacja z 24-godzinnego webathonu Unnamed Footage Film Festival, czytaj dalej, aby zapoznać się z czwartym rokiem jedynego festiwalu found footage w Ameryce Północnej. 

Nie ma wątpliwości, że sposób, w jaki oglądamy filmy, został przetestowany w zeszłym roku. Kina walczą o utrzymanie się, ponieważ hity kinowe mają swoją premierę w serwisach streamingowych. Festiwale filmowe wykonują wcześniej niewyobrażalną pracę polegającą na znalezieniu sposobu na przejście do Internetu.

Widzowie muszą teraz oglądać filmy w pojedynkę w miejscach, gdzie kiedyś odbywały się wydarzenia społecznościowe z przyjaciółmi i rówieśnikami. I może to być izolacja. 

Łączenie się w społeczności horrorów w czasach koronawirusa 

Więc co to ma wspólnego z Festiwalem Unnamed Footage? Festiwal powstał cztery lata temu z zamiarem pokazania w kinach niskobudżetowych, mniej znanych horrorów found footage, czego wielu z nich by nie doświadczyło inaczej.

Podobnie jak wiele innych festiwali filmowych i teatrów, po pandemii UFF musiał przemyśleć cały swój cel i formę, aby kontynuować. W tym roku wymyślili 24-godzinny interaktywny webathon (pierwszy tego typu, o ile wiem) zachęcający fanów horroru do wirtualnego łączenia się ze sobą podczas dzielenia się doświadczeniami. 

Chociaż trwanie tak długo było trochę męczące (ale z drugiej strony, który festiwal filmowy nie jest ani trochę męczący?), Ogólnie festiwal w stylu maratonu był zabawny i zachęcający, wiedząc, że jestem częścią kolektywu fanów horrorów, których doświadczają. to dokładnie w tym samym czasie w Ameryce i poza nią. 

Nie wiem, czy to było zamierzone, ale festiwal nie mógł powstrzymać się od wyczarowania podobnego horroru, który miał miejsce niedawno: 24-godzinny Ostatni przejazd maraton na Shudder, który przywrócił Joe Boba Briggsa i „zepsuł internet” w 2018 roku. 

Mimo że były to prostsze czasy (przed pandemią), niesamowita reakcja na ten program na żywo, w którym ludzie mogli oglądać w tym samym czasie na całym świecie i zaprzyjaźnić się z innymi osobami oglądającymi go w mediach społecznościowych, wskazywała, że ​​fani horrorów pragnęli połączenia ze sobą. 

Podobnie grupy horrorów na Facebooku organizują imprezy z oglądaniem, podczas których mogą również rozmawiać ze sobą, oglądając jednocześnie ten sam film, w przeciwieństwie do oglądania samego filmu, co staje się normą wraz ze zwrotem w kierunku witryn streamingowych. 

UFF spełniło pragnienie społeczności fanów horroru, budując swój festiwal jako jeden zwariowany maraton, podczas gdy większość innych festiwali filmowych przenoszących się do sieci starała się zachować ten sam format, co na żywo, kupując bilety na pokaz w określonym czasie. W ten sposób nadal możesz łączyć się z innymi widzami za pośrednictwem mediów społecznościowych, ale to nie to samo. 

Podczas gdy Twitter był opcją, UFF również zawierał chatbox w tym samym oknie co maraton, który, co zaskakujące, nie implodował się samoczynnie, i był przestrzenią, w której ludzie dyskutowali o filmach w trakcie i dzielili się tym, skąd oglądają. 

To wszystko oznacza, że ​​łączenie się z innymi podczas tego maratonu było prawie jak festiwal na żywo, jeśli nie lepsze. W eksperymencie, który stał się festiwalami filmowymi, zwyciężył UFF i nie zdziwiłbym się, gdyby inne festiwale poszły w jego ślady. 

Sam maraton nowych i starych filmów found footage nie był jedyną rzeczą, jaką twórcy UFF przygotowali na ten festiwal. Festiwal rozpoczyna się od wyciągnięcia przez organizatorów maratonu VHS z żołądka Wideodromhołd stylistyczny, który możecie zobaczyć poniżej.

Między blokami filmowymi webathon był „prowadzony” przez prymitywnego, posępnego gospodarza o nazwisku „Vernon Herman Salinger”, który przeprowadzał wywiady z koordynatorami festiwalu i robił zabawne skecze. Krytyczka filmowa i kulturalna Mary Beth McAndrews przeprowadziła wywiady z wieloma reżyserami podczas festiwalu, niektóre z nich są dostępne na ich Youtube. 

Najfajniejszy i najbardziej zawiły dodatek do festiwalu był czymś tak sprytnym, że na początku nie zauważyłem. Ich rzekomy sponsor festiwalu „Waketrix”. Ta „firma” podobno produkuje lek tłumiący sen, a nawet ma stronę internetową, która na pierwszy rzut oka wygląda całkiem legalnie. Jednak sprawdzenie tego w ogóle ujawni, że było to coś, co festiwal stworzył jako upiorne doświadczenie znalezionego materiału filmowego, które ma przerażające notatki ukryte w całym tekście i najwyraźniej także w grach. Sprawdź to sam. 

Wszystko po to, żeby powiedzieć, że festiwal był cholernie fajny. Teraz podzielę się moimi najważniejszymi filmami z webathonu. 

Krótkometrażowe kulisy festiwalu Unnamed Footage

Znaleziono materiał filmowy. Kochasz to lub nienawidzisz. Po pierwsze, uwielbiam to i znalazłem kilka świetnych filmów z tego festiwalu, które zapadły w pamięć, z dobrych lub złych powodów. Było reprezentowanych wiele wielkich talentów, z filmami od Hulanka reżyser Eugene Kotlyarenko i Harpun reżyser Rob Grant i inne filmy nadesłane całkowicie anonimowo. 

Około 30 krótkich spodenek i 16 funkcji składało się na maraton. Bez wątpienia niektóre z nich wzniosły się ponad pozostałe.

Pierwszym filmem, który wywarł na mnie sprzeczne wrażenie, był krótki tytuł Paloma's Pit przez Michaela Arcosa. Film łączy poetyckie, ale grungowe poświęcenie zmarłemu kotu, z nagraniami szpiegowskimi (wyczyszczonymi przez ich prawnika) przedstawiającymi właścicieli kotów konfrontujących się z właścicielem psa, który go zabił. Jest to wyjątkowo niewygodne, zwłaszcza niepokojący kot claymation, który opowiada historię, a mimo to jest tak poruszającym, ekscentrycznym i osobistym oddaniem tego kota w stylu znalezionego materiału, że nie mogłem się powstrzymać od tego, że jestem ogromnie zakochany. 

Od tego samego reżysera był krótki film o jaguarze, który ucieka z klatki i sieje spustoszenie w swoim zoo, Dzień Valerio. W znalezionym materiale filmowym znajdują się prawdziwe bębny wiadomości i narracja z perspektywy zabójczego kota. Możesz sprawdzić krótki opis poniżej.

Kolejnym wyróżniającym się filmem był ten, który pokazał również na iHorror Film Festival w 2019 roku: Majątek 2. Ten krótki film, wyreżyserowany przez Zeke Farrowa, to teledyski na żywo ekscentrycznego mężczyzny, który sprzedaje swoje dziwne rzeczy, z których jeden nie jest tak niewinny, jak się wydaje. 

Podobał mi się styl krótkich spodenek Trylogia Wet Nurse stworzony przez firmę zajmującą się efektami specjalnymi Feast Effects. Ta trylogia była w zasadzie facetem o wyglądzie goblina, robiącym różne obrzydliwe rzeczy (myślę, że wymiotuje i maź) parze fałszywych piersi i zdecydowanie o tym byłem. Hej, boob goo jest super. Sprawdź to poniżej (NSFW).

Krótki Co to jest Craicin '! Wyreżyserowany przez Chase Honaker, który pokazuje mężczyznę rozpakowującego filmy z poradami życiowymi dziwnego kultu religijnego, był również bardzo przerażający i oryginalny. 

Najlepsze filmy krótkometrażowe z maratonu wyreżyserowali dla mnie krytyk gier wideo Brian David Gilbert i płodna pisarka Karen Han. Pierwsza była Zarabiaj 20 XNUMX $ KAŻDEGO MIESIĄCA, będąc swoim własnym szefem, co w przerażający, paranormalny sposób podszywa wskazówki dotyczące życia na YouTube. 

Jego inny film krótkometrażowy, który okazał się najlepszy z całego festynu, to Teaching Jake About the Camcorder, styczeń 97, który jest przerażającym, a jednocześnie emocjonalnym widokiem mężczyzny, który ogląda taśmę swojego taty, ucząc go, jak w kółko używać aparatu. To przypomina mi o jeden z moich ulubionych horrorów zeszłego roku, zabawny i eksperymentalny VH: tak.

 

Najważniejsze cechy festiwalu Unnamed Footage

Pierwszym filmem na festiwalu była ocena doskonała Winię społeczeństwo (2020) w reżyserii Gillian Horvat. Film podąża za głównym bohaterem i reżyserem, Horvatem, grającym kobietę filmową, która zamiast pomagać w tworzeniu „silnych postaci kobiecych”, wciąż jest odrzucana z powodu posiadania zbyt niepokojących pomysłów na dziewczynę. Borykając się z różnymi innymi problemami osobistymi w swoim życiu, zdaje sobie sprawę, że jako kobiecie bardzo łatwo może ujść bezkarnie z morderstwem. 

Film śledzi niedawne odrodzenie niskobudżetowych, pełnych dialogów mrocznych filmów komediowych, zwanych „mumblecore horror” lub jeszcze lepiej „mumblegore”, wzdłuż takich jak Pełzanie i V / H / S. 

Następny film był 1974: Posiadanie Altaira (2016) w reżyserii Victora Dryere, meksykańskie domowe wideo z lat 70. stylizowane na 8 mm z perspektywy nowożeńców, którzy doświadczają zjawisk nadprzyrodzonych, gdy wprowadzają się do domu. Osobiście uważam, że gatunek znalezionego materiału filmowego jest nieco przesadzony (patrz Aktywność paranormalna, ostatni egzorcyzm) ale każdemu, kto ma w posiadaniu filmy, poleciłbym ten nastrojowy film. 

Grupa filmów fabularnych na festiwalu zadowoliłaby przerażające psy gończe. Pierwsza była Długie świnie (2007) kanadyjski mockument o seryjnym kanibalu-mordercy, który marzy o wydaniu książki kucharskiej na ludzkie mięso, wyreżyserowanej przez Chrisa Powera i Nathana Hymesa. Ten film był całkiem zabawny, a seryjny morderca w centrum był równie miły jak tata na kuchni. 

Trwały też niesamowite efekty specjalne, z wieloma przypadkami rozszczepiania ludzi na pół podczas rozłączania i naprawdę niesamowitym upływem czasu, w którym ciało zostało rozczłonkowane i przygotowane jak świnia w sklepie mięsnym. 

Następny na obrzydliwej i niepokojącej liście był Zejście w ciemność: mój europejski koszmar (2013), wyreżyserowany, napisany i z udziałem Rafaela Cherkaskiego. Teraz, kiedy ktoś mówi ci, że film jest niepokojący, fan horroru zwykle szydzi i myśli tak, prawda. Uwierz mi, kiedy powiem ci, że ten film nie jest żartem i naprawdę jest „zejściem w ciemność”. To nie jest dla osób o słabym sercu. 

Łotewski dziennikarz wyrusza do realizacji filmu dokumentalnego o „europejskim śnie”, w ramach którego podróżowałby do różnych krajów europejskich, aby sfilmować swoje doświadczenia, jednak po wyczerpaniu się pieniędzy i serii wstrząsających wydarzeń reżyser zaczyna się rozpadać. 

Ostatni film goretastyczny wss Reel 2 (2020) reżysera Chrisa Good Goodwina. Kolejny film z perspektywy seryjnego mordercy, SlasherVictim 666, który w rzeczywistości planuje nakręcić film, uważając go za „największego reżysera, jaki kiedykolwiek żył”. To sequel i oba polecam gorehoundom, ponieważ mają naprawdę intensywne efekty specjalne, przypominające niższy budżet. Teksańska masakra piłą łańcuchową z perspektywy rodziny.

Poza ekstremalną krwią nie byłem tego fanem, jednak nie widziałem pierwszego i słyszałem, że jest lepszy. 

Jeśli chodzi o gore, Harpun film reżysera Roba Granta Sztuczna krew (2017) jest całkiem niezłym dokumentalnym dokumentem przedstawiającym wpływ przemocy w jego poprzednich filmach na rzeczywistą przemoc.

Wśród innych wartych uwagi filmów znalazła się nowa odsłona Morderstwo Śmierć Koreatown (2020), jeden z moich ulubionych filmów zeszłego roku, opowiadający o białym człowieku, który zostaje przekonany o spisku morderstwa po tym, jak ktoś zostaje zamordowany w apartamentowcu obok niego, co faktycznie wydarzyło się w prawdziwym życiu. Ten film jest całkowicie anonimowy i najwyraźniej większość ludzi, których przesłuchuje w całym filmie, to nie aktorzy, którzy nie byli świadomi, że to film (co porusza kwestie wyzysku i etyki w kręceniu filmów).

To nowe cięcie zostało przekazane festiwalowi filmowemu jako VHS, który był rzekomo jedyną istniejącą kopią, z instrukcją zniszczenia go natychmiast po wyemitowaniu, co zrobili na antenie, przejeżdżając go samochodem. Według koordynatorów festiwalu, nowa wersja była tzw. „Wycięciem konspiracyjnym”, które podkreślało konspirację w centrum filmu i sprawiało, że wydawał się bardziej realny. Zawierał również nowy, przerażający początek. 

Ostatni film festiwalu to chyba jeden z najbardziej szalonych, szalonych horrorów, jakie miałem przyjemność oglądać. Dziennik wideo Madi O: Final Entries (2012), bez reżysera i obsady, to film, który festiwal osobiście poręczył jako przyszły kultowy klasyk. Nie wierzyłem im przez pierwszą połowę tego filmu, ale pod koniec byłem zdecydowanie przekonany. Nie uważałbym tego za dobry film, ale zdecydowanie uważałbym go za film, który podważy Twoje wyobrażenie o tym, czym jest horror lub „fabuła”. 

Film opowiada o dwóch dziewczynach, które postanawiają uciec z domu i znaleźć dom, w którym mogą się przykucnąć. To naprawdę wszystko, co można powiedzieć, nie psując dziwaczności tego filmu, a także można to powiedzieć spójnie. Wiąże się z legalną akademicką teorią filmu w sposób, który każe mi zadać pytanie, czy twórca jest geniuszem, czy szaleńcem. 

Jest również dostępny za darmo na Plex i ma bardzo Blair Witch Project kampania internetowa, która udaje jej prawdziwość, w tym strona internetowa, aby znaleźć zaginione dziewczyny oraz Petycja Change.org. To przypomina Megan zaginęła, ale na wielu narkotykach. 

Mój najlepszy film z festiwalu w rzeczywistości nie jest filmem, ale zmontowaną wspólnie wersją kanału YouTube. Jestem Sophie (2021) była nieco wirusową serią na Youtube, która skłoniła kilka różnych ludzi do myślenia, że ​​to prawda, zaczynając jako blog bogatej dziewczyny o jej życiu. To, co się jednak zmienia, to przerażająca gra alternatywnej rzeczywistości (ARG), która z pewnością pozostanie w pamięci po obejrzeniu.

Ponieważ wyszedł na Youtube bez żadnego wskazania, że ​​był fałszywy, uważam też, że ten film najlepiej oddaje ducha festiwalu, jako realistyczne doświadczenie found footage z fałszywy Instagram. Ma też podobny styl do niektórych Dorosłe Pływanie horrory infomercials, których jestem fanem. 

Ogólnie rzecz biorąc, był to wspaniały festiwal, między wspaniałą kolekcją filmów a realizacją twórczą i artystyczną, był to prawdopodobnie jeden z najlepszych festiwali filmowych, na których „uczestniczyłem”. Najprawdopodobniej wrócą na bardziej tradycyjną oprawę festiwalu w Kalifornii w przyszłym roku, chętni na COVID-19, ale każdemu w tej okolicy gorąco polecam uczestnictwo. 

Nawet jeśli festiwale powrócą do prawdziwego świata w przyszłości, mam nadzieję, że inne festiwale znajdą sposób na stylizację i stworzenie intymnego i połączonego doświadczenia, takiego jak ten festiwal, i jestem pewien, że każdy, kto weźmie udział w tym roku, zapamięta to 24 godziny z czułością. 

Wszystkie fundusze zgromadzone przez festiwal zostały przeznaczone na utrzymanie otwartych teatrów, a jeśli jeszcze tego chcesz, po zakończeniu festiwalu Przekaż darowiznę, którą możesz pod tym linkiem. Jeśli chcesz nadążyć za Festiwal Filmów Bezimiennych, oni mają Twitter, Instagram i Facebook. 

Bądź na bieżąco z iHorror, aby uzyskać więcej relacji z festiwalu i wypatruj nadchodzących recenzji.